Γνωστό από την αρχαιότητα το συγκεκριμένο είδος λεβάντας, μπήκε απευθείας στην λίστα με τα σημαντικότερα ιαματικά φυτά. Ήταν απόλυτα φυσικό καθώς το ίδιο φύεται στον τόπο οπού γεννήθηκε η μελέτη των φυτών, την Ελλάδα!
Δεν είναι καθόλου απαιτητικό και δεν τα πάει καθόλου καλά με τις υπερβολές. Τόσο λοιπόν το πολύ πότισμα όσο και το αντίστροφο μπορούν να ξεράνουν την Λεβάντα. Όπως στα περισσότερα βότανα έτσι κι εδώ πιστεύεται πως η καλλιέργεια σε άγονα εδάφη, φτωχά και σκληρά και περισσότερο ασβεστολιθικά δίνει καλύτερο άρωμα τόσο ποιοτικώς όσο και ποσοτικώς. Αυτό γίνεται ακόμα πιο έντονο αν σκεφτούμε πως είναι χαρακτηριστικό φυτό της Μεσογείου κι άρα πρέπει να προσεγγίζουμε το περιβάλλον στο οποίο ζει ως αυτοφυές.
Τα χαρακτηριστικά ιώδη άνθη που διαθέτει βγαίνουν όλο το Καλοκαίρι πάνω σε μακριούς βλαστούς. Είναι δυνατόν να διαφέρει η ποιότητα τους ανάλογα και με την θέση στην οποία βρίσκεται το φυτό. Γενικά πάντως η Λεβάντα η Στενόφυλλος ευδοκιμεί σε εδάφη που βρίσκονται σε υψόμετρο μεταξύ 600 με 1200 μέτρων.
[Προσοχή: Μην ξεριζώνετε φυτά που βρίσκονται σε άγρια κατάσταση. Το φυτό αν και υπάρχει άφθονο στην ελληνική φύση ως άγριο, μπορείτε να το βρείτε σε καλλιεργήσιμη μορφή στο εμπόριο!]
www.anthokipos.com
