Η αγάπη υπάρχει σαν συναίσθημα; Αγαπάμε πραγματικά ή απλά δενόμαστε και εξαρτόμαστε συναισθηματικά από ένα άτομο το οποίο εμείς πιστεύουμε ότι αγαπάμε; Η αγάπη μας αυτή είναι αγάπη άνευ όρων ή συνοδεύεται και περιπλέκεται από τις ανάγκες μας, τις απαιτήσεις μας και τους όρους μας; Και αν υπάρχει αγάπη άνευ όρων πως μπορούμε να την υιοθετήσουμε; Η αγάπη και η εξάρτηση είναι ταυτόσημες; Αυτά τα ερωτήματα πρέπει οπωσδήποτε να απαντηθούν και να τακτοποιηθούν σωστά μέσα στο μυαλό και την καρδιά μας εάν θέλουμε να βιώσουμε μια ενσυνείδητη και υπέροχη σχέση και εάν πραγματικά θέλουμε να βιώσουμε την αληθινή αγάπη.
Η αγάπη είναι μια έννοια που δύσκολα εκφράζεται με λόγια ίσως γιατί στην πραγματικότητα είναι πολύ πνευματική έννοια για να μπορεί να γίνεται κατανοητή με απλές λέξεις. Ας δούμε καλύτερα τι προκαλεί η αγάπη.
Όταν νιώθουμε την αγάπη είμαστε ενωμένοι – δεμένοι με το άτομο που αγαπά-με, αντιμετωπίζουμε το άλλο άτομο όπως ακριβώς θα αντιμετωπίζαμε τον εαυτό μας και ενδιαφερόμαστε για την ευτυ-χία του, την επιτυχία του και την υγεία του όπως ακριβώς ενδιαφερόμαστε για τον ίδιο μας τον εαυτό.
Όταν αγαπάμε έχουμε κατανόηση, έχουμε τη δύναμη να συγχωρούμε και βέβαια η ψυχή μας είναι γεμάτη ηρεμία και ικανοποίηση. Η αγάπη δεν προκαλεί φόβο ή πόνο, αγάπη δεν είναι η ζήλια, η αδιαφορία, ο εγωκεντρισμός, η κτητικότητα και η δημιουργία πικρίας και απωθημένων. Η αγάπη είναι ένα συναίσθημα που τροφοδοτεί την ψυχή μας με δύναμη, χαρά, αισιοδοξία, ενδιαφέρον, ζεστασιά, δημιουργία και όνειρα. Εκτείνεται πέρα από το όρια του δικού μας ‘εγώ’ και δημιουργεί το "εμείς". Το "εμείς" φροντίζει και νοιάζεται για το κοινό καλό, κάνει κοινά όνειρα, βοηθά στο να κατανοούμε τις μεταξύ μας ανάγκες και τα διαφορετικά μας ενδιαφέροντα. Το "εμείς" νοιάζεται τόσο πολύ που μπορεί να θυσιάσει τις προσωπικές επιθυμίες στον βωμό του κοινού καλού. Το "εμείς" βρίσκει τις λύσεις και λειτουργεί αυτόνομα και προστα-τευτικά για την ίδια τη σχέση αλλά και για τον καθένα μας ξεχωριστά
Η αγάπη δεν πρέπει μα ,μετατρέπεται σε εξάρτηση και ανάγκη. Δυστυχώς πολλές φορές λέμε “σ’ αγαπώ” όταν πραγματικά θα έπρεπε να πούμε “σε χρειάζομαι”. Η ανάγκη είναι η έκφραση του πόνου, της στεναχώριας και της εγκατάλειψης. Λέμε πως δε μπορούμε να ζήσουμε χωρίς κάποιο συγκεκριμένο άτομο στη ζωή μας γιατί το αγαπάμε. Αυτό δεν είναι αγάπη, είναι εξάρτηση και ανάγκη. Γιατί;
Εάν πραγματικά αγαπούσαμε το άτομο που μας εγκατέλειψε και το άτομο αυτό ήταν ευτυχισμένο με την επιλογή του να μας εγκαταλείψει, τότε δε θα υποφέραμε. Σας φαίνεται παράλογο; Και όμως δεν είναι. Αυτή είναι η έννοια της πραγματικής αγάπης. Ο πόνος της εγκατάλειψης δεν δημιουργείται από την υπέρμετρη αγάπη αλλά από την υπερβολική ανάγκη. Η ανάγκη και η εξάρτηση δημιουργούν φόβους και πόνο. Η αγάπη δημιουργεί ευτυχία, ικανοποίηση και ολοκλήρωση. Ας μην τις μπερδεύουμε!
Όταν αγαπάμε επιθυμούμε το αντικείμενο της αγάπης μας να είναι ευτυχισμένο σε κάθε περίπτωση, έστω και αν βρίσκεται και μακριά μας.
Πολλές φορές η αγάπη μας είναι έντονα αναμεμειγμένη με την ανάγκη και την εξάρτηση. Η αγάπη συνήθως αποτελεί την επιθυμία μας να δώσουμε, να προσφέρουμε στο άτομο που αγαπάμε ενώ η ανάγκη και η εξάρτηση θέλουν μόνο να παίρνουν αγάπη, να παίρνουν ενδιαφέρον, να παίρνουν προσοχή. Πολλές φορές ούτε εμείς οι ίδιοι δεν γνωρίζουμε ποια είναι αυτά τα συναισθήματα που θέλουμε να παίρνουμε ή τι μας προκαλεί την έλλειψη τους στη ψυχή μας. Όποτε νιώθουμε πόνο ή φόβο στη σχέση μας αυτό συμβαίνει είτε γιατί οι ανάγκες μας δεν καλύπτονται από το άλλο άτομο είτε γιατί φοβόμαστε πως βρισκόμαστε εκτεθειμένοι σε συναισθηματικό κίνδυνο. Όταν συμβαίνει αυτό η υποτιθέμενη αγάπη μας μετατρέπεται σε πίκρα και θυμό και σε ακραίες περιπτώσεις σε επιθυμία για εκδίκηση και σε μίσος.
Μπορεί η αγάπη να προκαλέσει τόσα αρνητικά συναισθήματα; Είναι δικαιολογημένο;
Η απάντηση είναι όχι. Η αγάπη ποτέ δεν οδηγεί σε τέτοιου είδους συναισθήματα απλά αυτά τα συναισθήματα αποδεικνύουν πως ποτέ η αγάπη δεν υπήρξε αληθινή. Σε αυτή την περίπτωση ήταν απλά εξάρτηση.
Συνειδητοποιούμε λοιπόν πως πιθανό να μην αγαπήσαμε ποτέ πραγματικά στη ζωή μας! Δεν πρέπει όμως να κατακρίνουμε τον εαυτό μας για αυτό. Το να μπορούμε να αγαπάμε άνευ όρων, πράγμα που σημαίνει ότι αποκοπτόμαστε από τα συναισθήματα της εξάρτησης και των προσωπικών μας αναγκών, δεν μπορεί να μας συμβεί από τη μια μέρα στην άλλη.
Η άνευ όρων αγάπη είναι αποτέλεσμα της προσωπικής μας εξέλιξης και της προσωπικής μας δύναμης που νικά την εξάρτηση και ελευθερώνει την ψυχή μας από το αίσθημα της ανάγκης ικανοποίησης των αναγκών μας.
Ακούστε την καρδιά και όχι τον εγωισμό σας. Μην απομακρύνεστε από τη σχέση και από την αγάπη για ασήμαντους και πολλές φορές χαζούς λόγους.
Προστατεύστε την αγάπη σας, παραδοθείτε σ αυτήν, λειτουργήστε με γνώμονα μόνο την αγάπη που αισθάνεστε ο ένας για τον άλλο και μόνο τότε θα μπορείτε να είστε σίγουροι πως βαδίζετε στον σωστό δρόμο της απόλυτης ευτυχίας και της σχέσης του παραμυθιού.
Η αγάπη παραβλέπει τις μικροδιαφορές γιατί έχει κάτι πιο σημαντικό να ασχοληθεί! Η αγάπη δεν έχει χρόνο για καχυποψία, έχει χρόνο για δημιουργία. Η αγάπη δεν βλέπει την ασχήμια και δεν επηρεάζεται από αυτήν, για την αγάπη είναι όλα όμορφα. Η αγάπη δεν βάζει όρους, παρασύρεται από τους ρυθμούς και εξελίσσεται.
Πάντα υπάρχει τέλος στον πόνο. Πάντα υπάρχει τέλος στο φόβο. Αφήστε λοιπόν την καχυποψία και τις άμυνες στην άκρη. Αγαπήστε και αγαπηθείτε χωρίς μικρόψυχες απαιτήσεις... η αγάπη είναι μεγαλόψυχη! Πάντα υπάρχει τέλος σε όλα αυτά που νιώθουμε και δεν είναι αγάπη. Η αγάπη μόνο δεν έχει τέλος!
sxeseis.gr
