και πολλές φορές μπορεί να αλλάξει και τη συμπεριφορά τους.
Ετσι, η αιτιολογική αντιμετώπιση του προβλήματος χρειάζεται κατ' αρχάς καλή διερεύνηση του ασθενούς, από πλευράς ιστορικού, μαζί με τις απαραίτητες εργαστηριακές εξετάσεις.
Ο πρώτος γιατρός που πρέπει να επισκεφθούμε, εκτός φυσικά του οδοντιάτρου μας, θα είναι ο ωτορινολαρυγγολόγος για να ελέγξει τις περιοχές του στόματος, του φάρυγγα, του ρινοφάρυγγα, του λάρυγγα, τα παραρίνια, κ.λ.π.
Οι πρώτες περιοχές που πρέπει να αποκλειστούν για παθήσεις είναι τα δόντια, τα ούλα, οι αμυγδαλές, τα ιγμόρεια. Διάφορες φλεγμονές στις περιοχές αυτές είναι υπεύθυνες για τη δυσοσμία του στόματος, χωρίς να ξεχνούμε τα ξένα σώματα της μύτης, ιδίως στα παιδιά...
Ακολούθως, οι περιοχές του υποφάρυγγα (εκκολπώματα), του οισοφάγου, του στομάχου, του δωδεκαδακτύλου, του ήπατος και των χοληφόρων. Απαραίτητος επίσης είναι ο έλεγχος του αναπνευστικού για να αποκλειστούν παθήσεις όπως νεοπλασίες πνευμόνων, φυματίωση, ξένα σώματα βρόγχων και βρογχεκστασίες, σε συνεργασία με ειδικό παθολόγο.
Τις περισσότερες φορές, όταν οι εξετάσεις αποδειχθούν αρνητικές, η δυσοσμία μπορεί να αποδοθεί σε κακή πέψη των τροφών και υπερχλωρυδρία. Στα παιδιά ιδιαίτερα θα πρέπει να ελέγχονται οι παρίσθμιες αμυγδαλές, τα ιγμόρεια και τα ξένα σώματα μύτης. Η θεραπεία της δυσοσμίας θα είναι πρωτίστως αιτιολογική και πάντα με οδηγίες για σχολαστική περιποίηση του στόματος με συχνό βούρτσισμα των δοντιών, ειδικά μετά τα γεύματα, αποφυγή του καπνίσματος, χρήση αντισηπτικών, διαλυμάτων και ειδικών αποσμητικών στόματος. Η τακτική επανεξέταση είναι απαραίτητη για τον εντοπισμό τυχόν διαφυγόντος παθολογικού αιτίου.
odosomorfias.blogspot.com
