Κατάργηση του προσωπικού απόρρητου, «εισβολή» στην προσωπική ζωή γνωστών κι αγνώστων, ευκαιρίες για άπειρο κουτσομπολιό, υποκλοπή φωτογραφιών κι άλλων προσωπικών δεδομένων αλλά και «φλερτ» και -έστω διαδικτυακού- «τσιλημπουρδήματος», που έχει ως αποτέλεσμα τη διάλυση πολλών «νόμιμων» σχέσεων κι οικογενειών. Τελευταία ανακάλυψα άλλη μία επικίνδυνη «παρενέργεια» του διάσημου site κοινωνικής δικτύωσης. Τη σύγκριση. Τι εννοώ.
Όταν μπαίνεις στο προφίλ της τάδε φίλης, συγγενούς, συναδέλφου, γειτόνισσας, γνωστής, άγνωστης (!) για να «πάρεις» μάτι τη ζωή της, μοιραία ενημερώνεσαι για τα ενδιαφέροντα, τους φίλους, τα νέα, τη θέση εργασίας, την οικογενειακή κατάσταση, τις φωτογραφίες, τα ταξίδια, τις σκέψεις, το ψυχολογικό της βαρόμετρο. Κι εκεί ξεκινούν οι «ζήλιες» και τα προβλήματα. Γιατί η Κούλα να έχει -τόσο ωραίο- γκόμενο κι εγώ όχι; Γιατί να έχει ήδη κάνει οικογένεια και παιδιά, ενώ εγώ ακόμα βγαίνω -αποτυχημένα- blind dates κάθε Σάββατο βράδυ; Γιατί παρά τις γέννες έχει τόσο ωραίο σώμα και μπορεί να το επιδεικνύει άφοβα σε φωτογραφίες με μικροσκοπικά μπικίνι από τις τελευταίες της διακοπές στις... Σεϋχέλλες;!; Γιατί έχει πάει τόσα ταξίδια στο εξωτερικό, ενώ εγώ με το ζόρι φεύγω μια στο τόσο «διακοπές» στο «εξωτικό» Λουτράκι; Γιατί κατάφερε αυτή κι έκανε καριέρα στο marketing, ενώ εγώ μοιράζω ακόμα φυλλάδια για κομμωτήρια; Γιατί την έχουν κάνει add όλοι οι παλιοί μας συμμαθητές, αλλά και τόσοι διάσημοι, ενώ εμένα ούτε να με «φτύσουν»; Γιατί αυτή πασιχαρής δηλώνει «Είμαι πολύ καλά, η ζωή είναι ωραία!», κι εγώ μετά βίας βρίσκω το κουράγιο να σηκωθώ το πρωί; Kαι πάει λέγοντας. Βάζουμε νοερά πλάι-πλάι τη δική μας ζωή με τη δική της και βγαίνουμε σε όλα μείον. Καλύτερη δουλειά εκείνη, καλύτερη σχέση, καλύτερη κοινωνική ζωή, καλύτερα όλα. Κι εμείς; Στον άσο. Τελικά μετά από μισή ώρα «ανώδυνου» σερφαρίσματος -και καλά για να «ξεφύγουμε»- καταλήγουμε να νιώθουμε απαίσια με τον εαυτό μας και κοιτώντας επίμονα τη φωτογραφία του προφίλ μας (που είναι βεβαίως βεβαίως κι αυτή λιγότερο «αστραφτερή» από εκείνη της Κούλας), ν' αναρωτιόμαστε τι πήγε στραβά με τις επιλογές και τη ζωή μας. Αυτοπεποίθηση στα πατώματα, αισθήματα μειονεξίας και θλίψης, θυμός και ζήλια. Κι όλα αυτά γιατί η Κούλα επέλεξε να «ανεβάσει» τις πιο κολακευτικές φωτογραφίες της και να τα παρουσιάσει όλα ρόδινα. Όπως κάνουμε όλες μας άλλωστε.
Η επιτυχία όμως στη ζωή δεν μετριέται με το πόσους φίλους, πόσα παιδιά, πόσες επαγγελματικές επιτυχίες και πόσες κρουαζιέρες «μετράς», αλλά με το πόσο πάλεψες για να νικήσεις τους προσωπικούς σου δαίμονες και να βγεις από τις δυσκολίες νικητής. Και τις μικρές καθημερινές σου «μάχες» και «νίκες» μόνο εσύ κι η ψυχούλα σου τις ξέρει και γι’ αυτές θα ‘πρεπε να λες ένα μεγάλο «μπράβο» στον εαυτό σου τουλάχιστον μία φορά τη μέρα. Γιατί πολύ πριν απ’ το «φαίνεσθαι» έρχεται το «είναι», που δεν «μοστράρεται» ούτε «διαφημίζεται» σε καμιά σελίδα κοινωνικής δικτύωσης και σε κάνει αυτό που είσαι: Μοναδική κι αναντικατάστατη. Έναν ωραίο 'Ανθρωπο που αξίζει να τον αγαπούν. Μία γυναίκα που έχει όλα όσα χρειάζεται για να ‘ναι ξεχωριστή.
Εν τέλει, ναι, μπορώ να πω με σιγουριά ότι το Facebook ευθύνεται γι' άλλο ένα «κακό» στη ζωή μας. Μας έχει κάνει να ξεχάσουμε ότι είμαστε ΜΟΝΑΔΙΚΕΣ. 'Ατιμη τεχνολογία...
www.miss.gr
