Ανέκαθεν η κοινωνία ήταν προκατειλημμένη απέναντι στα άτομα που πάσχουν
από ψυχικές ή διανοητικές ασθένειες, με την πρόφαση της βίαιης
συμπεριφοράς τους. Οι σχιζοφρενείς ή μανιοκαταθλιπτικοί άνθρωποι αντιμετωπίζονται συχνά σαν επίδοξοι εγκληματίες, λόγω των παθήσεών τους
Νέα έρευνα, όμως, από Βρετανούς και Σουηδούς επιστήμονες αλλάζει τα δεδομένα, θέτοντας τη σύνδεση βίας και ασθενειών στις σωστές βάσεις. Δεν οφείλονται πρωτίστως στις ψυχικές παθήσεις οι βίαιες συμπεριφοράς, επισημαίνει η μελέτη, αλλά στην χρήση αλκοόλ και ναρκωτικών ουσιών, στις οποίες είναι πιο επιρρεπείς οι συγκεκριμένοι ασθενείς.
Συγκεκριμένα, μελετώντας τα ποσοστά εγκληματικότητας σε διάφορες πληθυσμιακές ομάδες, οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα πως, αν αφαιρεθεί ο παράγοντας κατάχρησης ουσιών, η εγκληματικότητα των ασθενών πέφτει στα ίδια επίπεδα με του γενικού συνόλου της κοινωνίας.
Η παρεξήγηση που συνήθως γίνεται βασίζεται στα υψηλά επίπεδα επιρρέπειας των ψυχικά ασθενών στις εθιστικές ουσίες. Τα ίδια ποσοστά εγκληματικότητας, όμως, εμφανίζουν και οι χρήστες των ίδιων ουσιών που δεν πάσχουν από διανοητικές ασθένειες.
«Η κατάχρηση ουσιών είναι ο παράγοντας – κλειδί στην εκδήλωση εγκληματικών ενεργειών. Αν αφαιρεθεί αυτή η παράμετρος, η “συνεισφορά” της ασθένειας είναι ελάχιστη», λέει ο δρ. Seena Fazel, καθηγητής του ψυχιατρικού τμήματος του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης που συμμετείχε σε σχετική μελέτη.
Οι αριθμοί αποτυπώνουν την τάση των πασχόντων από ασθένειες όπως η σχιζοφρένεια και η διπολική διαταραχή να στρέφονται προς το αλκοόλ και τα ναρκωτικά για να μετριάσουν την αίσθηση της φαρμακευτικής αγωγής που λαμβάνουν. Το ποσοστό εθισμού τους σε ουσίες φτάνει το 20%, την στιγμή που ο γενικός πληθυσμός σημειώνει ποσοστό εθισμού 2%.
Εφόσον, όμως, οι άνθρωποι που υποφέρουν από τέτοιου είδους διαταραχές νοσηλεύονται, και ως εκ τούτου μένουν μακριά από απαγορευμένες ουσίες, δεν παρουσιάζουν δείγματα βιαιότητας. Η πιθανότητα βίαιης συμπεριφοράς είναι συχνή πρόφαση για να καταδικαστούν πολλοί ασθενείς ή να εγκλειστούν σε ψυχιατρικά ιδρύματα ως κίνδυνοι για την κοινωνία, κάτι που αποδεικνύεται λανθασμένα γενικευτικό από την έρευνα.
«Πιθανώς να κινδυνεύετε περισσότερο περπατώντας έξω από ένα μπαρ αργά τη νύχτα, παρά περνώντας έξω από κάποιο νοσοκομείο, όπου έχουν αφεθεί ελεύθεροι πολλοί ψυχασθενείς», λέει με νόημα ο κ. Fazel.
www.in2life.gr
Νέα έρευνα, όμως, από Βρετανούς και Σουηδούς επιστήμονες αλλάζει τα δεδομένα, θέτοντας τη σύνδεση βίας και ασθενειών στις σωστές βάσεις. Δεν οφείλονται πρωτίστως στις ψυχικές παθήσεις οι βίαιες συμπεριφοράς, επισημαίνει η μελέτη, αλλά στην χρήση αλκοόλ και ναρκωτικών ουσιών, στις οποίες είναι πιο επιρρεπείς οι συγκεκριμένοι ασθενείς.
Συγκεκριμένα, μελετώντας τα ποσοστά εγκληματικότητας σε διάφορες πληθυσμιακές ομάδες, οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα πως, αν αφαιρεθεί ο παράγοντας κατάχρησης ουσιών, η εγκληματικότητα των ασθενών πέφτει στα ίδια επίπεδα με του γενικού συνόλου της κοινωνίας.
Η παρεξήγηση που συνήθως γίνεται βασίζεται στα υψηλά επίπεδα επιρρέπειας των ψυχικά ασθενών στις εθιστικές ουσίες. Τα ίδια ποσοστά εγκληματικότητας, όμως, εμφανίζουν και οι χρήστες των ίδιων ουσιών που δεν πάσχουν από διανοητικές ασθένειες.
«Η κατάχρηση ουσιών είναι ο παράγοντας – κλειδί στην εκδήλωση εγκληματικών ενεργειών. Αν αφαιρεθεί αυτή η παράμετρος, η “συνεισφορά” της ασθένειας είναι ελάχιστη», λέει ο δρ. Seena Fazel, καθηγητής του ψυχιατρικού τμήματος του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης που συμμετείχε σε σχετική μελέτη.
Οι αριθμοί αποτυπώνουν την τάση των πασχόντων από ασθένειες όπως η σχιζοφρένεια και η διπολική διαταραχή να στρέφονται προς το αλκοόλ και τα ναρκωτικά για να μετριάσουν την αίσθηση της φαρμακευτικής αγωγής που λαμβάνουν. Το ποσοστό εθισμού τους σε ουσίες φτάνει το 20%, την στιγμή που ο γενικός πληθυσμός σημειώνει ποσοστό εθισμού 2%.
Εφόσον, όμως, οι άνθρωποι που υποφέρουν από τέτοιου είδους διαταραχές νοσηλεύονται, και ως εκ τούτου μένουν μακριά από απαγορευμένες ουσίες, δεν παρουσιάζουν δείγματα βιαιότητας. Η πιθανότητα βίαιης συμπεριφοράς είναι συχνή πρόφαση για να καταδικαστούν πολλοί ασθενείς ή να εγκλειστούν σε ψυχιατρικά ιδρύματα ως κίνδυνοι για την κοινωνία, κάτι που αποδεικνύεται λανθασμένα γενικευτικό από την έρευνα.
«Πιθανώς να κινδυνεύετε περισσότερο περπατώντας έξω από ένα μπαρ αργά τη νύχτα, παρά περνώντας έξω από κάποιο νοσοκομείο, όπου έχουν αφεθεί ελεύθεροι πολλοί ψυχασθενείς», λέει με νόημα ο κ. Fazel.
www.in2life.gr