Οι ρόλοι δεν είναι μοιρασμένοι σε ίσα μερίδια καθώς είτε από φυσικά είτε από τεχνητά αίτια, φυτά, ζώα και άνθρωποι δεν είναι ισοδύναμα μεταξύ τους. Όμως όλοι ήρθαμε σ' αυτόν τον κόσμο να παίξουμε ένα ρόλο κοινό, ο καθένας με τον τρόπο του. Όλοι έχουμε το δικαίωμα στην ζωή.
Αυτό το δικαίωμα φαίνεται πως το έχουν καταλάβει καλά "τα παιδιά της άνοιξης" και δείχνουν με τον τρόπο τους, μεγαλώνοντας και φροντίζοντας λουλούδια, πως τελικά το μόνο που χρειάζεται για να ευτυχήσουμε είναι η αγάπη για τη ζωή και ο σεβασμός στον συνάνθρωπό μας αλλά και σε όλα τα πλάσματα της φύσης που έχουν τον ίδιο προορισμό. Να ζήσουν.
Διεκδικώντας λοιπόν το δικαίωμα στη ζωή τα Άτομα με Ειδικές Ικανότητες του νομού Ημαθίας συνεχίζουν το δικό τους αγώνα για πράγματα που για όλους μας είναι δεδομένα και πολύ απλά. Έτσι έφτιαξαν το δικό τους χώρο δημιουργικής απασχόλησης στην πόλη της Αλεξάνδρειας, έναν χώρο μοναδικό σε επίπεδο Νομού.
Το Παραγωγικό Εργαστήρι Ανθοκομίας με την επωνυμία "Τα Παιδιά της Άνοιξης" λειτουργεί υπό την εποπτεία του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων Α.Μ.Ε.Α Ν. Ημαθίας και φιλοξενεί παιδιά απ’ όλο το Νομό.
Είναι μια, από πολλές απόψεις αξιέπαινη, προσπάθεια που έρχεται να αγκαλιάσει αυτά τα παιδιά εντάσσοντάς τα στην παραγωγική διαδικασία και στο κοινωνικό σύνολο. Σαν τα φυτά που φροντίζουν στο θερμοκήπιό τους με αγάπη και υπομονή για να ανθίσουν και να στολίσουν τους κήπους και τα σπίτια των συμπατριωτών τους, έτσι ανθίζουν όμορφα αυτά τα παιδιά, ευγενικά και θαρραλέα, γιατί η ζωή συνεχίζεται και αξίζει σε όλους μας.
Σαν άνθρωπος των λουλουδιών νιώθω συγκίνηση να βλέπω τα αποτελέσματα της δουλειάς αυτών των παιδιών. Νιώθω συγκίνηση που μέσα απ' τα λουλούδια καταφέρνουν αυτά τα παιδιά να προβάλλουν τις δεξιότητές τους αλλά και τα συναισθήματά τους.
Είχαμε συνηθίσει μέχρι τώρα να θαυμάζουμε τα κρυφά χαρίσματα τέτοιων παιδιών που οπλισμένα με υπομονή ξεδίπλωναν την καλλιτεχνική τους φύση, στην ζωγραφική, τη γλυπτική και σε άλλες ευγενείς τέχνες.
Και να που έρχονται αυτά τα παιδιά ν' αποδείξουν ότι η ασχολία με την κηπουρική είναι κι αυτή μια ευγενής τέχνη. Γιατί όπως ο ζωγράφος και ο γλύπτης δίνουν πνοή στα έργα τους και μεταφέρουν σ' αυτά τον εσωτερικό τους κόσμο, έτσι και οι αφοσιωμένοι κηπουροί και λάτρεις των λουλουδιών μιλάνε μέσα απ' τα λουλούδια δημιουργώντας ζωή, χρώματα κι αρώματα.
Καθώς βρισκόμαστε λοιπόν στον χειμώνα, παραμονή της "ημέρας ατόμων με ειδικές ανάγκες" σκέφτομαι πως ίσως η ζωή χρειάζεται αυτά τα άτομα, ίσως τα χρειαζόμαστε όλοι εμείς που τα κοιτάμε από απέναντι. Τα χρειαζόμαστε για να μας θυμίζουν τις δικές μας "ειδικές ανάγκες". Τις ανάγκες να αγαπήσουμε, να προσπαθήσουμε, να καλλιεργήσουμε και να ανθίσουμε. Τις ανάγκες να γίνουμε αφοσιωμένοι εραστές κηπουροί. Να μοιάσουμε στα παιδιά της άνοιξης. Στα παιδιά μας.
