Το κεφάλαιο «πρώην» είναι μεγάλο, οι σελίδες του αυξάνονται όσο μεγαλώνεις.
Οποιος είναι πάνω από 28 ετών, έχει να θυμάται και να μνημονεύει κάποιους ανθρώπους που πέρασαν από τη ζωή του για μικρά ή μεγαλύτερα διαστήματα. Αποτελούν σύνηθες θέμα συζήτησης, ειδικά μεταξύ φίλων, αφού αποτελούν κομμάτι της ζωής μας και, με οποιονδήποτε τρόπο και να έχεις χωρίσει, θα έχεις σίγουρα δυσκολευτεί, στενοχωρηθεί περισσότερο ή λιγότερο, ίσως και πληγωθεί βαθιά.
Οι πρώην είναι κομμάτι της ζωής σου, θες δεν θες. Είναι «εσύ». Σε έχει καθορίσει σε έναν βαθμό και αυτό το κομμάτι έρχεται μπροστά σου συχνά, ειδικά όταν επαναλαμβάνεις συμπεριφορές. Αυτό είναι και το μεγαλύτερο μάθημα, αυτό αποτελεί το πιο δύσκολο έργο σου από εκεί και πέρα: να μην επαναλάβεις τα ίδια λάθη, να αποχωριστείς, όχι μόνον τον άνθρωπο, αλλά και όσα έκανες στραβοπατώντας και τελικά η εν λόγω σχέση δεν ευοδώθηκε. Μόνο έτσι μπορείς να προχωρήσεις, να δημιουργήσεις ένα καλύτερο προσωπικό μέλλον - μόνο αν μπορείς να δεις καθαρά σε τι έσφαλες εσύ, τι επέτρεψες και τι υπέστης που δεν θα έπρεπε. Με άλλο μυαλό, πιο καθαρό κρίνεις τα πλην και τα συν και οδεύεις προς το επιθυμητό. Αν σβήσεις το παρελθόν, χάνεις το εργαλείο σου για ένα καλύτερο μέλλον.
Εκτός αυτού, πώς μπορείς να πετάξεις στα σκουπίδια τις μέρες σου, το χρόνο σου, τις ψυχικές σου εξάρσεις, την προσπάθεια, το σώμα σου; Είναι σαν να απαρνείσαι το πρότερο «είναι» σου, λες και δεν είναι δικό σου. Και τότε, μένει μόνο η μετάνοια και αυτή, δεν είναι καλός σύμβουλος. Όποιος μόνο μετανιώνει για όσα έχει ζήσει, δεν έχει τις ίδιες πιθανότητες αυτοβελτίωσης με κάποιον άλλον που χρησιμοποιεί υπέρ του αυτή τη γνώση και την εμπειρία, χωρίς να τη... φτύνει. Αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει προσήλωση στο παρελθόν, κόλλημα στα παλιά. Θέλει μαεστρία να τα ισορροπήσεις και τα δύο: αποχωρισμό και διατήρηση της γνώσης.
Όσο για το πώς θα αντιμετωπίσουν οι νυν αυτή σου τη στάση; Εδώ, ίσως να είναι το πιο δύσκολο κομμάτι. Πρέπει να τους δώσεις να καταλάβουν ότι δεν απειλούνται και ταυτόχρονα να αντέξουν να λαμβάνουν μέρος -μέσω της ανοχής τους- σε ένα κομμάτι του παρελθόντος σου. Οι περισσότεροι το θεωρούν παράλογο, γιατί σε αυτό ελλοχεύει πάντα το μικρόβιο της ζήλειας. Λογικό, πλην όμως, μπορείς να τους θυμίσεις ότι έχουν και εκείνοι πρώην και μπορούν να κάνουν το ίδιο. Εκτός και αν δεν αντέχεις εσύ, οπότε...
Έχει αποδειχθεί πάντως ότι όσοι δεν αντέχουν το παρελθόν των άλλων, δεν αντέχουν το δικό τους ή είναι οι ίδιοι κολλημένοι στο δικό τους. Όταν σου κάνουν «ιστορίες» λοιπόν, μην φουντώνεις από υπερηφάνεια νομίζοντας ότι σε θέλουν τόσο πολύ. Μπορεί να κρύβουν κάτι άλλο.
