Πιστεύεις ότι οι γονείς σου δεν υπήρξαν επαγγελματίες με τη στενή έννοια του όρου, αλλά λειτουργούσαν με την καρδιά τους;
Είναι αλήθεια. Λειτούργησαν αλλιώς γιατί ήταν και αλλιώς η εποχή. Αγαπούσαν τη δουλειά και ζούσαν με αυτή, και για αυτή, καθημερινά. Στο σπίτι μας υπήρχαν πάντα καλλιτέχνες, δημιουργοί, σεναριογράφοι, άνθρωποι που έκαναν πρόβες για αμέτρητες ώρες. Μου άρεσε να τους ακούω, να τους βλέπω, να συζητάω μαζί τους. Τώρα που έρχομαι να αντιμετωπίσω όλο αυτό ως δουλειά, ως επαγγελματίας ομολογώ ότι με δυσκολεύει λίγο. Μοιάζω σαν να αναζητάω αυτό που είχα ζήσει με τους γονείς μου σε μια εποχή που τα πράγματα έχουν αλλάξει ολοσχερώς. Αυτή η δουλειά έχει γίνει πια μοναχική. Αλλά και πάλι είμαι από τους τυχερούς ανθρώπους, που έχω ανάγκη μου από άλλους ανθρώπους γύρω μου και θέλω να νιώθω μαζί τους σαν οικογένεια και ασφαλής και έχω καταφέρει να ισχύει. Στην εποχή μας όλα πρέπει να συμβαίνουν γρήγορα.
Η μητέρα σου ή ο πατέρας σου ισχυρίζεται ότι μοιάζετε;
Ο μπαμπάς μου δεν διαπραγματεύεται ότι μοιάζω σε αυτόν. Είναι σίγουρος, με βλέπει ίδια. Βλέπει ίδια ακόμα και τα μαλλιά μου γιατί όταν είχε ήταν σγουρά! Στ΄ αλήθεια όμως μοιάζω πιο πολύ στον μπαμπά μου αφού και τα χαρακτηριστικά μου, αλλά και η προσωπικότητά μου είναι πιο κοντά του. Έχω στοιχεία από τη μητέρα μου, όπως τη χροιά της φωνής μας. Έχουμε μια πολύ ιδιαίτερη σχέση, δεν είναι φίλη μου, είναι μαμά μου και αυτό θέλω. Δεν πιστεύω στο γονείς-φίλους. Η μαμά μου είναι δίπλα μου, με νοιάζεται και με φροντίζει, αλλά ταυτόχρονα έχουμε και την απόσταση που πρέπει. Εκείνη θεωρεί ότι είμαι καλύτερη τραγουδίστρια ενώ εγώ πιστεύω ότι έχουμε διαφορετικό τρόπο έκφρασης. Η μαμά μου πέρασε μια φάση που ήταν πολύ υπερβολική και μετά έγινε πιο εσωτερική. Κι εμένα όταν με πιάνει η τρέλα μου γίνομαι πολύ υπερβολική. Τώρα τελευταία έχω αρχίσει να χαλαρώνομαι και να το διαχειρίζομαι. Η ανάγκη να επικοινωνήσεις με τον κόσμο σε κάνει κάποιες φορές να είσαι υπερβολικός. Έχω βγει με τσαμπουκά και έχει γίνει το αντίθετο από ότι ήθελα, δεν πήρα κανένα μαζί μου. Είναι όμως χρήσιμο να περνάς από όλα τα στάδια.
Από την ηλικία των 4 χρονών βρισκόσουν σχεδόν κάθε βράδυ στο ιστορικό Αχ Μαρία που εμφανίζονταν οι γονείς σου και κυκλοφορούσες τραγουδώντας, βαμμένη με κόκκινο κραγιόν.
(γελάει δυνατά) Είχα από παιδάκι μια μανία με την παράσταση. Στο σπίτι ντυνόμουν, βαφόμουν, έβαζα τακούνια και τραγουδούσα. Δεν τραγουδούσα ποτέ αν δεν ήμουν φτιαγμένη! Στα καμαρίνια του Αχ Μαρία πέρασα 11 χρόνια για αυτό και τώρα θεωρώ ότι το καμαρίνι είναι ιερός χώρος. Το παιδικό μου ραντάρ έπιανε τις αγωνίες, τη νευρικότητα, αλλά και το πραγματικό δέσιμο. Είχαν κοινό στόχο: να κάνουν τη δουλειά του με αξιοπρέπεια και αγάπη.
Στην εφηβεία σου ένιωθες διαφορετική από τα παιδιά της ηλικίας σου, ένιωσες ότι ζυμώθηκε γρηγορότερα η προσωπικότητα σου;
Πάντα ήμουν πιο ώριμη και αυτό μπορεί να με οδήγησε σε πολύ καλές στιγμές, αλλά αντιλαμβανόμουν παράλληλα ότι αναζητούσα πράγματα που ούτε η ηλικία μου, αλλά ούτε οι συναναστροφές μου δεν μπορούσαν να μου τα φέρουν. Δεν ήταν τυχαίες ούτε οι επιλογές των φίλων μου, που και εκείνοι αντίστοιχα είχαν ζήσει κάτι που τους έκανε να ωριμάσουν γρηγορότερα. Το καλό είναι ότι δεν έχω αφήσει τον εαυτό μου να ξεμωραθεί και να ζω τώρα, στα 26 μου, την εφηβεία μου.
Τι εφηβεία πέρασες;Με εξάρσεις. Βαριόμουν, πιεζόμουν και καταπιεζόμουν αφόρητα με το σχολείο. Δεν θα ήθελα ούτε για μια μέρα να επιστρέψω στο σχολείο. Δεν ήμουν καλή μαθήτρια γιατί δεν ήθελα. Σκέψου ότι εξαντλούσα, και με το παραπάνω, τις απουσίες μου.
Οι γονείς σου το ήξεραν;
Οι γονείς μου είχαν ένα «κακό», ότι δεν μπορούσα να τους πω ψέματα γιατί δεν είχα λόγο. Ήμουν πολύ ελεύθερη να επιλέξω. Κατάλαβα, όμως, αργότερα ότι η πολύ ελευθερία δημιουργεί περισσότερη ανασφάλεια καμιά φορά. Αν με βάλεις να διαλέξω, χωρίς να μου προσδιορίσεις ανάμεσα σε τι, με τρελαίνει. Πάντα νόμιζα ότι έχω επιλέξει το λάθος πράγμα. Αναρωτιόμουν αν παίρνω αυτό που είναι απαραίτητο για μένα ή στο πλαίσιο της ελευθερίας κάνω χαζομάρα.
Έχεις κάνει λάθος σχέσεις;
Έτσι νόμιζα μικρότερη, αλλά τώρα πιστεύω ότι δεν υπάρχουν λάθη στη ζωή κανενός ανθρώπου. Ότι επιλέγουμε είναι τελικά σωστό γιατί έχει κάποιο λόγο ύπαρξης. Δεν είμαι άνθρωπος του 2011 στις σχέσεις μου. Δένομαι πολύ με τους ανθρώπους, τους βάζω και θέλω να με βάζουν στη ζωή τους. Το έχω ανάγκη.
Ρωτάς αν σε αγαπούν;
Ο μπαμπάς μου λέει ότι η αγάπη είναι προσφορά και δεν μπορείς να ρωτάς τον άλλον περιμένοντας να σου απαντήσει. Πρέπει να τον αφήσεις να σου πει το «σ’ αγαπώ» και να σου το δείξει. Εγώ ζητάω να το ακούσω, όπως και το λέω, γιατί και μόνο που το λες αλλάζουν όλα.
Ήσουν πάντα λαμπερό και όμορφο κορίτσι;
Όχι! Δεν ήμουν πάντα μέσα στην μορφή μου. Πέρασα από τη φάση που έψαχνα τον εαυτό μου, το σχήμα μου. Όλοι περνάμε από κάτι αντίστοιχο. Άλλος είναι πιο παχύς, άλλος πιο ατημέλητος. Μέσα από τη δουλειά και τις χαρές που μου δίνει κατάλαβα ότι έχω υποχρέωση απέναντι στον εαυτό μου να τον φροντίζω. Όταν φροντίζεις το σώμα, το μυαλό και την ψυχή σου αρχίζεις να ακτινοβολείς. Είναι το ευχαριστώ για αυτό που κάνεις. Έχω ταλαιπωρηθεί πολύ με το βάρος μου, στα 15 μου είχα παραπάνω από 20 κιλά. Και ναι, υπάρχει ρατσισμός. Όσο πιο μικρός είσαι τόσο πιο έντονος είναι ο ρατσισμός. Τα παιδιά είναι πολύ σκληρά, σε περνάνε από ακτινογραφία. Σου λένε είσαι χοντρός, έχεις μεγάλη μύτη. Αλλά και ο ωραίος έχει μεγάλη ευθύνη.(γέλια)
Πότε άρχισες να παλεύεις με τα κιλά σου;
Εκεί που ζορίστηκα πολύ ήταν μόλις τελείωσα το λύκειο και συνειδητοποίησα ότι ήθελα να κάνω κάτι στο χώρο του θεάματος. Αλλά όσα κιλά κι αν είχα ποτέ δεν ήμουν ποτέ απεριποίητη. Δεν φόραγα ότι γούσταρα, αλλά είχα ανακαλύψει το στιλ μου. Επίσης, δεν είχα πρόβλημα με τις σχέσεις μου. Είχα όμως πρόβλημα με τον εαυτό μου. Και όταν πήγα στη δραματική σχολή μου βγήκε. Πιέστηκα και φούντωσε το ψυχολογικό μου. Στη δραματική σχολή όμως λειτουργούσα σαν να μην ήμουν παχύσαρκο άτομο. Είχα πείσμα να πετύχω και το έβλεπες. Όχι μόνο στην κίνηση μου, σε όλα. Αυτό με αφύπνισε, ήταν κομβικό σημείο..
Τι είπες στον εαυτό σου;
Ότι θα αλλάξω τη ζωή μου. Αποφάσισα ότι δεν θέλω να ξαναδώ έτσι τον εαυτό μου. Και άρχισα σε πολλά επίπεδα τη δουλειά.
Γιατί μέχρι τώρα δεν έχεις μιλήσει για αυτό;
Δεν θεωρώ ότι αυτό είναι όλη μου η ζωή. Και δεν ήμουν σίγουρη για το πώς θα το χειριστεί και πώς θα το δημοσιοποιήσει αυτός που θα το πω. Άλλωστε όλοι οι άνθρωποι έχουν περάσει από κάτι αντίστοιχο, κι αν δεν έχουν περάσει θα περάσουν. Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που μέσα από τα κιλά μου κατάλαβα την ανεπάρκειά μου σε άλλους τομείς και άρχισα να δουλεύω τον εαυτό μου. Γιατί αν δεν δουλέψεις, και όταν αδυνατίσεις, μισός άνθρωπος θα καταλήξεις. Δεν ξέρω αν όλοι οι άνθρωποι έχουν τη δύναμη, τις προϋποθέσεις και τη στήριξη να παλέψουν. Αλλά όλα αλλάζουν και η ασθένεια. Γιατί η παχυσαρκία, όπως και πολλά άλλα, είναι ασθένεια. Δεν έχεις το σθένος να τα αντιμετωπίσεις. Πιστεύω ακράδαντα ότι όλοι οι άνθρωποι έχουμε εξαρτήσεις. Εγώ είχα με το φαγητό. Είναι δύσκολο να απελευθερωθείς από τις εξαρτήσεις γιατί κόβεις από κάτι και κολλάς με κάτι άλλο. Κάνεις υποχρεωτικά ένα κύκλο μέχρι να ξεμπλοκάρεις εντελώς. Ανακάλυψα μια καινούρια πλευρά του εαυτού μου, μέσα από αυτή τη διαδικασία και δεν νομίζω ότι αυτή η αναζήτηση θα λήξει.
Έχεις χάσει πάνω από 40 κιλά;
Πολύ παραπάνω, 50. Τώρα πια γυμνάζομαι αν και σιχαίνομαι το γυμναστήριο. Κάνω φλαμένγκο, επιμένω να έχω γυμναστή στο σπίτι ακόμα κι αν με ρωτάνε συνέχεια αν είμαι πλούσια. Δεν είμαι πλούσια, αλλά προτιμώ να πεινάσω παρά να σταματήσω. Έχω δει τεράστια αλλαγή στο σώμα μου που είναι απαραίτητη και την είδα ακολουθώντας το συγκεκριμένο πρόγραμμα.
Νιώθεις πιο ασφαλής τώρα;
Αγαπάω πολύ περισσότερο τον εαυτό μου και τον σέβομαι. Έχουμε μεγάλη υποχρέωση σε εμάς και ξεχνάμε ότι το σώμα μας είναι ένα όχημα για να ζήσουμε κάποια πράγματα.
Οι γονείς σου τι στάση τήρησαν;
Ήταν δίπλα μου. Όταν υπάρχει ένα πρόβλημα σε μια οικογένεια πολλές φορές δεν ξέρει κανείς τι λύση να δώσει. Ήξερα πάντα ότι ήταν κοντά μου, νοιάζονταν για το βάρος μου. Χάρηκαν για την αλλαγή και ο μπαμπάς μου έχει ακόμα αγωνία. Με ρωτάει: είσαι καλά, ζαλίζεσαι, κάνεις γυμναστική; Συνειδητοποιούν ότι είναι μια σκληρή διαδρομή.
Ποιο τραγούδι σου είσαι εσύ;
Όταν πήρα το Έλα θεώρησα ότι αν έγραφα στίχους, θα έγραφα έτσι. Δίνω μια εικόνα σκληρότητας, από ότι μου λένε, ενώ εγώ είμαι ουσιαστικά ευαίσθητη. Αποδέχτηκα ότι η εικόνα μου δείχνει ένα δεικτικό άνθρωπο και ένιωσα ότι μπορεί να είμαι έτσι γιατί μου άρεσε ο στίχος και ο τρόπος αυτού του τραγουδιού. Στην πορεία όμως ανακάλυψα ότι το Κόψε και μοίρασε είμαι εγώ.
Ο Λευτέρης Πανταζής επανεκτελεί το τραγούδι σου Η αγάπη αργεί. Πώς νιώθεις για αυτό;
Όταν λένε ότι «κάποιος το εκτέλεσε κανονικά» δεν μου αρέσει. Δεν μου αρέσει να μιλάνε άσχημα για τους ανθρώπους και ειδικά στην τηλεόραση. Σοκάρομαι! Δεν θέλω να κρίνεται δημόσια η επιλογή κάποιου, που δεν ξέρεις το λόγο για τον οποίο το έκανε, με τέτοιο τρόπο. Δεν μου αρέσει να κρίνω καλλλιτέχνες. Οι δημιουργοί, γιατί εγώ δεν έχω λόγο, έδωσαν άδεια και δεν θα το σχολιάσω. Το τραγούδι ανήκει σε αυτούς, εγώ ερμηνεύω. Σε αυτό το σημείο τελειώνω εγώ.
www.downtown.gr
