«Το κλάδεμα, το σκάλισμα και το ξεχορτάριασμα είναι οι πιο καλοί τρόποι για θετική αντιμετώπιση και οριστική απαλλαγή από ψυχολογικά προβλήματα…» (Diane Relf- “the role of Horticulture in human well-being and social development adds).
Η ενασχόληση με την ΑΝΘΟΚΟΜΙΑ και την ΚΗΠΟΤΕΧΝΙΑ θεωρείται μία από τις καλύτερες μορφές εργασιοθεραπείας. Στο εξωτερικό είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη ενώ τα τελευταία χρόνια αρχίζει να γίνεται πραγματικότητα και στη χώρα μας. Πιο συγκεκριμένα, μπορεί να προσφέρει:-δράση
-κοινωνικότητα
-πειθαρχία
-κίνητρο για αύξηση της αυτοεκτίμησης
-ενθάρρυνση για πρωτοβουλία
Επίσης, έχει ως «έμμεσους» στόχους:
-την δυνατότητα να μετάσχουν τα πρόσωπα σε μία ευρεία ποικιλία δραστηριοτήτων που αφορούν αυτό το αντικείμενο (άρα να μάθουν ένα χόμπι και –γιατί όχι- μία τέχνη).
-απόκτηση προσωπικού ενδιαφέροντος.
-μάθηση για τα στοιχεία που απαρτίζουν το φυσικό περιβάλλον.
-μάθηση για δημιουργία ενός καλύτερου περιβάλλοντος.
-κύκλος της ζωής- αλυσίδα-θέση του ανθρώπου.
Επίσης, υπάρχει η δυνατότητα να «συνδυαστεί» με άλλες δραστηριότητες, όπως:-μαγειρική (λαχανόκηπος-οπωροφόρα δένδρα)
-μπαχαρικά(αρωματικά φυτά)
-ανακύκλωση
-κομποστοποίηση
-σχέδιο, σκίτσο
-μικροκατασκευές (ξύλινα φρακτάκια, μονοπάτια κλπ)
Σε έναν «κύκλο» τέτοιων μαθημάτων, που πρέπει να γίνονται από εξειδικευμένους ανθρώπους και με την καθοδήγηση των σχολικών συμβούλων, μπορούν να περιληφθούν οι παρακάτω δραστηριότητες:
-κατασκευή κήπου των «αισθήσεων» (να «μυρίζει»-αρωματικά-, να «γυρίζει»-εναλλαγή χρωμάτων ανθών και φύλλων ανά εποχή- και να «σφυρίζει»-ήχοι από νερό, άνεμο, προσέλκυση πουλιών, εντόμων κλπ)
-οικολογική προσέγγιση (κομποστοποίηση, προσωπική εργασία)
-λαχανόκηπος
-σπορά
-φύτευση
-άλλες κηπουρικές εργασίες(πχ κλάδεμα)
-«μαθαίνω να επικοινωνώ με τα φυτά»
-αυτοσχέδιες κατασκευές
-επίσκεψη σε κήπους, στο δάσος, σε κτήματα, σε ανθοκομικές εκθέσεις
-προσέγγιση με συλλόγους φιλανθών (φίλοι των κάκτων, των φοινικοειδών, των ορχιδέων, των τριαντάφυλλων κλπ) αλλά και με Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Φύσης.
-πιθανή συνεργασία με τον οικείο Δήμο, για δραστηριότητες –γιατί όχι ακόμη και «υιοθεσία» κάποιου χώρου πρασίνου για τη φροντίδα του- που αφορούν στο πράσινο.
Βέβαια, για κάθε περίπτωση, υπάρχουν ιδιαιτερότητες οι οποίες αντιμετωπίζονται από κοινού από τον γεωπόνο-εκπαιδευτικό και τους σχολικούς συμβούλους. Καλό θα είναι όλοι μας να ενισχύουμε τέτοιες προσπάθειες όπου υπάρχουν αλλά και να τις προτείνουμε με δυναμισμό και παρρησία από όπου απουσιάζουν.
