Τελικά, γιατί μερικές γυναίκες «λατρεύουν» να είναι θύματα επιλέγοντας πάντα λάθος άνδρες;
Από τα 30 μου χρόνια άρχισα να νιώθω την ανάγκη για οικογένεια και παιδιά. Ωστόσο οι πράξεις μου δεν συμβαδίζουν με την υποτιθέμενη ανάγκη μου καθώς παρατηρώ πως μπλέκω διαρκώς σε σχέσεις που εκ προοιμίου δεν έχουν μέλλον. Για παράδειγμα τα τελευταία 7 χρόνια είχα 3 σχέσεις: με έναν άνδρα που ζούσε μόνιμα στο εξωτερικό, με έναν 15 χρόνια μικρότερό μου και με έναν παντρεμένο. Όπως καταλαβαίνετε, αρχίζω πλέον και αναρωτιέμαι γιατί επιλέγω άνδρες που δεν μπορούν εκ των πραγμάτων να μου προσφέρουν την πολυπόθητη σταθερότητα;
Το να ερωτευτεί κανείς κάποιον που δεν είναι διαθέσιμος δεν είναι παράξενο, ανησυχητικό ή απαγορευμένο. Μπορεί να συμβεί σε όλους μας, αρκεί βέβαια να μην γίνεται διαρκώς, από την στιγμή που υποτίθεται ότι αναζητούμε μια σχέση με μέλλον. Το γεγονός ότι μπλέκουμε ξανά και ξανά σε καταδικασμένες σχέσεις υποδηλώνει έλλειψη αυτοεκτίμησης, κι αυτό γιατί συνήθως οι άνθρωποι που δεν πιστεύουν στον εαυτό τους ψάχνουν κάτι «διαφορετικό», όπως το βαφτίζουν, ακριβώς για να επιβεβαιώσουν υποσυνείδητα ότι «δεν αξίζουν», καθώς η σχέση τελικά διαλύεται. Από την άλλη πλευρά η επιλογή ακατάλληλων ανδρών αποτελεί το τέλειο άλλοθι για να αποφύγει κανείς την δέσμευση και να συνεχίσει να ζει περιμένοντας τον «αληθινό έρωτα» και την «τέλεια σχέση» που αποδεδειγμένα δεν υπάρχει...
Πηγή: «Τι μου συμβαίνει τελικά;» Isabelle Filliozat (Ψυχολόγος και συγγραφέας ψυχολογικών βιβλίων που έχουν γίνει best seller)
