Κείμενα της βιβλιογραφίας δείχνουν ότι αποτελούσε βασικό συστατικό της διατροφής των Aζτέκων στο Μεξικό, ενώ σήμερα συνιστά συμπληρωματικό συστατικό της Ιαπωνικής κουζίνας και προσλαμβάνεται και από συμπληρώματα διατροφής.
Τουλάχιστον 7.000 τόνοι σπιρουλίνας καλλιεργούνται σήμερα, ενώ προβλέπεται μέχρι το 2.020 η ποσότητα της να έχει τριπλασιαστεί.
Νεώτερες διατροφικές έρευνες σχετικά με τη σπιρουλίνα δείχνουν ότι είναι πλούσια σε βιταμίνες, ιχνοστοιχεία, ανόργανα άλατα και μακρομόρια. Περιέχει 50-70% πρωτεΐνη, 5-7% λιπίδια και 15-25% σάκχαρα, γεγονός το οποίο της προσδίδει διατροφική πληρότητα.
Περιέχει πρωτεΐνη υψηλής βιολογικής αξίας ανάλογης με αυτή του κρέατος και της σόγιας, γι’ αυτό και μπορεί να χρησιμοποιηθεί από αθλητές που επιδιώκουν αύξηση μυικού ιστού. Επιπρόσθετα η σπιρουλίνα περιέχει 58 φορές περισσότερο σίδηρο από το σπανάκι και 28 φορές περισσότερο από το βοδινό. Συνεπώς μπορεί να χρησιμοποιηθεί από άτομα που πάσχουν από αναιμία.
Η περιεκτικότητα της σπιρουλίνας σε β καροτένιο είναι 25 φορές μεγαλύτερη σε σχέση με εκείνη των καρότων, ενώ περιέχει περισσότερη βιταμίνη Ε από το σιτάλευρο. Κατά συνέπεια, η σπιρουλίνα διατηρεί ισχυρές αντιοξειδωτικές ιδιότητες και μπορεί να αποτελέσει ασπίδα προστασίας κατά των ελεύθερων ριζών που ευθύνοται για τη γήρανση του οργανισμού.
Εκτός από τα προαναφερόμενα θρεπτικά συστατικά η σπιρουλίνα περιέχει γ λινολεϊκό οξύ, το οποίο βρίσκεται σε φυτικά έλαια και βοηθά στη ρύθμιση των επιπέδων της χοληστερίνης, στη σύνθεση του κυτταρικού περιβλήματος και τη σύνθεση προσταγλανδίνης Ε1.
Εκτός από όσα προαναφέρθηκαν, η σπιρουλίνα επίσης περιλαμβάνει σημαντικές ποσότητες βιταμίνης Α, Β1, Β12, Β3 και Β6. Μπορεί να αποτελεί συμπλήρωμα διατροφής για φυτοφάγους που δεν καταναλώνουν μεγάλη ποσότητα Β12 στη διατροφή τους. Τα ιχνοστοιχεία που περιέχονται στη σπιρουλίνα είναι κυρίως το ασβέστιο, το μαγγάνιο, ο φώσφορος, το ιώδιο, το χλώριο και ο χαλκός.
Επιπροσθέτως, μια σειρά από απαραίτητα και μη απαραίτητα αμινοξέα βρίσκονται στο διατροφικά πλούσιο αυτό φύκος, όπως η φαινυλαλανίνη, η ισολευκίνη, η λυσίνη, η τρυπτοφάνη, η προλίνη και η σερίνη.
Σύμφωνα με νεώτερες έρευνες στη σπιρουλίνα έχουν αποδοθεί αντικαρκινικές ιδιότητες, ρυθμιστική δράση για τη χοληστερίνη, ενισχυτική δράση για το ανοσοποιητικό, αντιγηραντική δράση και γενικότερη αναζωογονητική επίδραση στον οργανισμό. Επιπροσθέτως, η λήψη της από άτομα που ακολουθούν μια στερητική δίαιτα ή ελλιπή σε θρεπτικά συστατικά διατροφή θα συντελέσει στην πληρέστερη πρόσληψη διατροφικών συστατικών.
Η μεγάλη διατροφική αξία του χρήσιμου αυτού φυτού έχει παρακινήσει ακόμα και τη ΝΑSA, η οποία εκπαιδεύεται πάνω σε θέματα της καλλιέργειάς του και σκοπεύει σύντομα να αποπειραθεί ανάπτυξη της Spirulina στο διάστημα.
Συμπερασματικά, αξίζει να δούμε την Spirulina πιο προσεκτικά και να γίνουν πιο μακροσκελείς μελέτες σε ποικίλες ομάδες υγιών και ασθενών σχετικά με τη δράση της, καθώς η διατροφική της πληρότητα είναι αξιοσημείωτη.
