Ωστόσο δεν είναι λίγες οι φορές που το πανέξυπνο «διαβολάκι» σας, σας έχει φέρει σε εξαιρετικά δύσκολη θέση με τις αθώες αδιακρισίες που ξεστομίζει χωρίς να γνωρίζει ότι είναι λάθος.
Όλοι έχουμε βρεθεί αντιμέτωποι με την αθώα αδιακρισία ενός μικρού παιδιού, είτε του δικού μας είτε μέσα στο κοινωνικό μας περιβάλλον. Το πώς θα χειριστούμε μια τέτοια κατάσταση είναι που κάνει τη διαφορά.
Δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε τα μικρά παιδιά για την αθωότητά τους. Αυτή είναι η φύση και γοητεία αυτής της ηλικίας εξάλλου. Πρέπει όμως να βρούμε τον τρόπο εκείνο που θα τα εκπαιδεύσει να συμπεριφέρονται με «κοινωνικά αποδεκτό» τρόπο χωρίς αυτό να καταργεί την παιδικότητά τους.
«Γιατί είσαι τόσο χοντρός/ή;»
Αν το πρόσωπο που το παιδί σας απευθύνεται είναι μια γυναίκα 7 μηνών έγκυος τότε τα πράγματα είναι εύκολα. Αν όχι, μια αναλυτική εξήγηση θα φέρει και τον άνθρωπο που κίνησε την περιέργεια στο παιδί σας και εσάς σε ακόμα δυσκολότερη θέση. Εξηγήστε του απλά ότι κάθε άνθρωπος έχει διαφορετικό σώμα, αυτό δεν είναι ούτε κακό, ούτε παράξενο και δεν είναι σωστό να ρωτάμε τους άλλους για το σώμα τους. Αλλάξτε γρήγορα τη συζήτηση σε άλλο θέμα για να ξεχάσει την απορία του.
Όταν βρεθείτε μόνοι με το παιδί σας εξηγήστε του ότι μια τέτοια ερώτηση μπορεί να στενοχωρήσει και να πληγώσει τον άλλον άνθρωπο. Αν είναι αρκετά μεγάλο μπορείτε να το ρωτήσετε «Πως θα αισθανόσουν εσύ αν κάποιος έκανε ένα σχόλιο για το βάρος σου ή κάτι που να αφορά το σώμα σου;» Θα το βάλετε έτσι στη διαδικασία να σκέφτεται πως θα αισθανόταν το ίδιο σε μια παρόμοια κατάσταση.
«Μαμά, κοίτα!» (και δείχνει κάποιον με αναπηρία)
Τα παιδιά καρφώνουν το βλέμμα τους και δείχνουν με το δάχτυλο. Αυτό είναι απόλυτα φυσική λειτουργία της παιδικότητας. Είναι αδιανόητο να απαγορεύσουμε στο παιδί μας να κοιτάζει αφού αυτός είναι ένας από τους τρόπους που το παιδί μαθαίνει και να ωριμάζει. Ωστόσο ο κανόνας «δεν δείχνουμε» πρέπει να εφαρμόζεται με απόλυτη αυστηρότητα.
Εξηγήστε στο παιδί σας ότι δεν είναι κακό να κοιτάζει κάτι που του κάνει εντύπωση. Αν για παράδειγμα δει στον δρόμο κάποιον που μετακινείται με αναπηρικό καροτσάκι είναι απόλυτα φυσικό να του κινήσει την περιέργεια. Ωστόσο διδάξτε το όταν βλέπει κάποιον άνθρωπο με φυσική αναπηρία και θέλει να τον παρατηρήσει να το κάνει χαμογελώντας και χαιρετώντας τον. Έτσι και το παιδί σας θα πάρει τις εμπειρίες που του είναι απαραίτητες στην ανάπτυξή του, και ο ανάπηρος άνθρωπος δεν θα προσβληθεί από ένα χαμογελαστό παιδάκι που τον χαιρετά.
«Η μαμά μου είπε στον μπαμπά μου ότι είστε βαρετός/ή»
Το να το διαψεύσετε είναι ίσως το χειρότερο που μπορείτε να κάνετε. Μπορεί να θελήσει να υπερασπιστεί την ειλικρίνειά του και να θυμηθεί κι άλλα από αυτά που σας κρυφάκουσε να κουτσομπολεύετε κάνοντας τα πράγματα ακόμα χειρότερα.
Το καλύτερο που μπορείτε να κάνετε είναι να αποπροσανατολίσετε την κουβέντα λέγοντας «όχι βρε παιδί μου… δεν έλεγα για αυτήν την Κυρία Κατερίνα… έλεγα για μια άλλη που δεν την ξέρεις» και να σώσετε ό,τι μπορεί να σωθεί από την επικείμενη παρεξήγηση.
Αν σας συμβεί κάτι τέτοιο θα πρέπει να πάρετε ένα καλό μάθημα ότι δεν θα πρέπει να συζητάτε με τον σύζυγό σας μπροστά στα μικρά παιδιά πράγματα που δεν θέλετε να βγουν παραέξω. Η διακριτικότητα και το μάθημα «τα εν οίκω μη εν δήμω» είναι κάτι που θα πάρει καιρό. Μέχρι τότε τα παιδιά είναι σαν τους παπαγάλους που αναπαράγουν με μεγάλη πιστότητα ό,τι ακούν.
«Η μαμά έκλαιγε χθες το βράδυ»
Αν σας συμβαίνει κάτι δυσάρεστο και θέλετε να το μοιραστείτε με κάποιον θα το κάνατε χωρίς το μικρό σας να σας κάνει τον μεσάζοντα, σωστά; Μην ανησυχείτε, ο άνθρωπος στον οποίο το παιδί σας είπε κάτι τέτοιο το γνωρίζει πολύ καλά και πιθανόν αισθάνεται κι αυτός το ίδιο αμήχανα όπως κι εσείς.
Αν
σας ρωτήσει αν χρειάζεστε κάτι, εξηγήστε του ότι απλά είχατε μια
δύσκολη μέρα. Θυμηθείτε ότι όταν το παιδί σας σας βλέπει αναστατωμένες
ανησυχεί για εσάς και το σχόλιό του ήταν απλά μια προσπάθεια να
αναζητήσει βοήθεια για λογαριασμό σας.Καλό θα είναι να μην αφήνουμε το παιδί να μας βλέπει όταν είμαστε σε δύσκολη κατάσταση. Επειδή όμως είναι αναπόφευκτο με την πρώτη ευκαιρία καθησυχάστε το, εξηγήστε του ότι είσαστε καλά και ότι οι μεγάλοι καμιά φορά μπορεί να αισθανθούν λύπη και να κλάψουν. Και φυσικά δεν υπάρχει λόγος να του εξηγήσετε τους λόγους της στενοχώριας σας αν δεν υπάρχει ανάγκη.
«Ο μπαμπάς μου βγάζει πολλά λεφτά απ΄ τη δουλειά του. Εσείς είσαστε πλούσιοι;»
Ποιος θα τολμούσε να ξεστομίσει κάτι τόσο ξιπασμένο; Κι όμως η οικονομική ευημερία και τα υλικά αγαθά είναι θέμα συζήτησης ανάμεσα σε 5χρονα. Τα παιδιά νιώθουν ασφάλεια και περηφάνια όταν αισθάνονται ότι στο σπίτι υπάρχει οικονομική άνεση και τείνουν να κάνουν συγκρίσεις μεταξύ τους. Όσο κι αν αυτό είναι φυσιολογικό θα πρέπει να διδάξετε στο παιδί σας την ταπεινότητα όσο γρηγορότερα γίνεται. Αλλιώς είναι σίγουρο ότι ανατρέφετε ένα παιδί που θα εξελιχθεί σε κακομαθημένο έφηβο και ξιπασμένο ενήλικα.
Και η εκπαίδευση ξεκινά φυσικά απ’ το σπίτι. Αν σας ακούει συχνά να συγκρίνετε την οικονομική σας κατάσταση με άλλους ή να σνομπάρετε ανθρώπους με χαμηλότερα εισοδήματα θα βγάλει το συμπέρασμα ότι αυτό είναι το σωστό. Τέτοιες εμπειρίες μόνο καλό δεν θα του κάνουν. Υπάρχουν πολύ σημαντικότερα πράγματα για τα οποία το παιδί σας πρέπει να αισθάνεται περήφανο.
Είναι υποχρέωση των γονιών να διδάξουν στα παιδιά αξίες και προτεραιότητες από νωρίς. Για παράδειγμα, συζητήστε με το παιδί σας, για βιβλία, ταινίες, τέχνη και επιστήμες, για τις μαγειρικές σας ικανότητες, την αγάπη σας για τα ζώα και γενικά για πράγματα που το παιδί σας μπορεί να καμαρώνει για εσάς. Κάντε το την ώρα παίζετε μαζί του ή πηγαίνετε κάπου με τα πόδια ώστε να φαίνεται σαν φυσιολογική έκφανση της ζωής για να του περάσετε το μήνυμα ότι άλλο η αυτοπεποίθηση κι άλλο η έπαρση.
http://fe-mail.gr
