Ψαριανή στην καταγωγή, γεννήθηκε στον Πειραιά στις 3 Φλεβάρη του 1954 και πέθανε στην Αθήνα την Παρασκευή 7 Ιουνίου του2002. Έζησε μόλις 48 χρόνια και έφυγε πλήρης -καθώς η ίδια είπε-, έκανε δύο γάμους και απέκτησε τρείς κόρες. Ήταν απόφοιτη του Αρσάκειου και Γαλλοαναθρεμμένη, με σπουδές κυβερνητικής στο Παρίσι. Είχε σπουδάσει ακόμη μαθηματικά και ιστορία της τέχνης.
Γλυκιά και δυναμική, πνεύμα ανήσυχο και ανατρεπτικό, με άψογη χρήση του λόγου, μορφωμένη και έξυπνη, τα έλεγε έξω από τα δόντια, γι’ αυτό πολλές φορές κόπηκε και η εκπομπή της. Κάποτε παρότι της έγινε πρόταση να αλλάξει την θεματολογία, με περισσότερα χρήματα, δεν δέχτηκε και -προς τιμήν της- αποχώρησε. Εργάσθηκε ως δημοσιογράφος και αρθρογράφος σε πολλές μεγάλες εφημερίδες και περιοδικά, ως τηλεοπτική παρουσιάστρια, ενώ ήταν και συγγραφέας.
Με τη δική της μοναδική κριτική σκέψη και το αιχμηρό σατυρικό της χιούμορ, με αφάνταστο θάρρος μα και περισσό θράσος, κατακεραύνωνε και διακωμωδούσε όλους όσο υψηλά κι αν βρίσκονταν, είτε ήταν δημοσιογράφοι είτε πολιτικοί. Αξέχαστη θα μείνει στο μυαλό μου η σάτιρα κατά του Σημίτη, τον οποίο αποκαλούσε... τάπερμαν! Είχε τον δικό της τρόπο να κρίνει τα κακώς κείμενα. Κάποιοι είπαν για το θάνατό της, ότι «έκλαψαν πολιτικοί και τραβεστί», εννοώντας πως είχε το χάρισμα να είναι αποδεκτή από όλα τα στρώματα της κοινωνίας.
Όταν ρωτήθηκε κάποτε αν εκδικείται, απάντησε: «Αν θέλεις να εκδικηθείς, κάτσε στην άκρη του ποταμού και περίμενε να ξεβραστεί το πτώμα του εχθρού σου».
Ως σεναριογράφος τιμήθηκε με δύο κρατικά βραβεία σεναρίου. Για το έργο «Ξένια» (1989) του Πατρίς Βιβάνκιος και το «Κρυστάλλινες νύχτες» (1992) της Τόνιας Μαρκετάκη. Συνυπέγραψε επίσης άλλα δύο σενάρια στις ταινίες «Αρχάγγελος του πάθους» (1987) του Μ. Βεργίτση και «Ζωή χαρισάμενη» (1993) του Πατρίς Βιβάνκιος.
Έγραψε τα βιβλία: «Αθώος σαν αγαπημένος» Καστανιώτης, «Τα κορίτσια της Σαβάνα» (Νεφέλη), «Πιο πολύ, πιο πολλοί» (Αστάρτη), «Σαββατογεννημένη» (Τσαγκαρουσιάνος), τη συλλογή «Ο έρωτας και άλλες πολεμικές τέχνες» (Κάκτος), πέντε βιβλία μαγειρικής με τίτλο «Η κουζίνα της μαλβίνας, Μαλβινέζικα» (Αστάρτη), και τη μυθιστορηματική βιογραφία της Αλίκης Βουγιουκλάκη «Γλυκό κορίτσι» (Αστάρτη).
«Γι’ αυτήν που έφυγε νωρίς» του Γιώργου Χειμωνά
«Κανείς να μη μάθει πώς ζήσαμε,
κανείς να μη μάθει από πού ερχόμαστε
και προπαντός, κανείς να μη μάθει
ποτέ πώς πεθάναμε».
Πηγή
