Έπιπλα με την πατίνα του… προσωπικού σας στιλ

Η τραπεζαρία της μαμάς που μισείτε θανάσιμα, ένας παλιός καθρέφτης με τελείως ντεμοντέ πλαίσιο, μία καρέκλα που σκέφτεστε να πετάξετε γιατί απλά πιάνει χώρο… έπιπλα παλιά που κάποτε είχαν μία χρηστική αξία -ενδεχομένως και διακοσμητική ανάλογα με την οικιακή μόδα της εκάστοτε εποχής- αποτελούν ιδανικούς υποψήφιους για παλαίωση και «πατινάρισμα».
Και σε εποχές κρίσης, το να ανακατασκευάζει κανείς κάτι που ήδη έχει αποδεικνύεται τελικά πολύ πιο συμφέρον από το να το αγοράσει καινούργιο.
Τα έπιπλα με πατίνα, με επίστρωση δηλαδή κάποιου χρώματος ώστε το έπιπλο να αποκτήσει σκιές πάνω στον φόντο του και να υιοθετήσει ένα πιο κλασικό ύφος, όχι μόνο αναδεικνύουν ολόκληρο τον χώρο όπου θα τοποθετηθούν, αλλά αποκτούν και διαχρονική αξία που δεν φεύγει ποτέ από την μόδα. Πριν βιαστείτε, λοιπόν, να πληρώσετε μία περιουσία για να αντικαταστήσετε ελαφρά τη καρδία ένα παλιό έπιπλο, δώστε του μία ακόμα ευκαιρία να δείξει τον καλύτερό του εαυτό και πιστέψτε μας, θα έχετε μόλις αποκτήσει ένα πραγματικό έργο τέχνης. Ο επιπλοποιός και ειδικός στις πατίνες τεχνίτης κ. Β. Τζόβας, εξηγεί πώς θα μεταμορφώσουμε τα παλιά μας έπιπλα σε κλασικά, διαχρονικά κομμάτια.

Γιατί να πατινάρει κανείς ένα έπιπλο;
Ο κ. Τζόβας εξηγεί ότι σήμερα ο κόσμος έχει ανάγκη από κάτι διαφορετικό και ξεχωριστό μέσα στον χώρο που ζει. «Τα περισσότερα νέα ζευγάρια, για παράδειγμα, ψάχνουν καλές και οικονομικές λύσεις για την επίπλωση του σπιτιού τους και γι’αυτό στρέφονται σε καταστήματα όπως το ΙΚΕΑ. Αυτές οι λύσεις, όμως, υστερούν σε στιλ και προσωπική ταυτότητα. Έτσι, καταλήγουμε να βλέπουμε σπίτια-φωτοτυπίες, λιτά μεν αλλά απρόσωπα. Παράλληλα, για να εξοικονομήσουν χρήματα, πολλοί νέοι άνθρωποι που ανοίγουν σπίτι «φορτώνονται» κάποια έπιπλα γονιών, θείων και συγγενών, τα οποία στην πραγματικότητα μισούν, και έτσι καταλήγουν με ένα σπίτι… ‘τουρλουμπούκι’.»

Η καλύτερη λύση γι’αυτές τις περιπτώσεις είναι η μεταμόρφωση κάποιου επίπλου, συνήθως παλιού -αλλά και νέου αν θέλουμε να του δώσουμε έναν διαφορετικό χαρακτήρα- προκειμένου από παραπεταμένος όγκος στον χώρο μας να γίνει πρωταγωνιστής και μάλιστα με την προσωπική μας γραφή.

Ειδικά αν πρόκειται για ένα έπιπλο με το οποίο έχουμε συναισθηματικό δέσιμο, για ένα κομμάτι που αγαπάμε επειδή μας συνδέει με το παρελθόν, η συντήρησή του φτάνει να αποτελεί προσωπική ανάγκη αλλά και να μας δίνει τρομερή ικανοποίηση που δεν χρειάζεται να το αποχωριστούμε. Οποιαδήποτε τεχνοτροπία αποφασίσουμε να εφαρμόσουμε σε αυτό το έπιπλο μπορεί να του δώσει ξανά ζωή και έτσι να μας συνοδεύσει για πολλά χρόνια ακόμα, δίνοντας παράλληλα άλλο νόημα στον χώρο μας.

Ποια έπιπλα προσφέρονται για πατίνα;
Σύμφωνα με τον κ. Τζόβα, για πατίνα προσφέρονται συνήθως όλα τα έπιπλα που βρίσκονται σε μία σχετικά καλή κατάσταση (είτε είναι από ξύλο ή από μέταλλο ή ακόμα και από πλαστικό). Έπιπλα, δηλαδή, που δεν είναι φουσκωμένα από υγρασίες ή που δεν τους λείπει κάποιο κομμάτι λόγω σπασίματος. Μικροπροβλήματα, βέβαια, όπως αμυχές και ξεκολλήματα μπορούν να διορθωθούν. Σε κάθε περίπτωση, έγκειται στην αισθητική, την φαντασία και το γούστο του τεχνίτη το πώς θα μετατρέψει κάποιο έπιπλο σε ένα πραγματικά ξεχωριστό κομμάτι, οπότε στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν περιορισμοί με την επιλογή του επίπλου (Δείτε στο Photo Gallery περισσότερες δυνατότητες για πατίνα σε έπιπλα και τοίχους).

«Κατά την γνώμη μου, η τεχνοτροπία των φύλλων χρυσού και ασημιού με πατίνα πάνω σε καρέκλες, πολυθρόνες, μικροέπιπλα αλλά και σε τοίχους-καμβάδες και σε τρισδιάστατες κατασκευές, ταιριάζει στα περισσότερα σύγχρονα και μοντέρνα σπίτια, γιατί δίνει ένα ιδιαίτερο στιλ, ένα ύφος πολυτέλειας, μεγαλύτερη αξία, εν ολίγοις, σε ένα σπίτι», λέει ο κ. Τζόβας.

Ποια είναι η τεχνική της πατίνας και πόσο διαρκεί;
Η τεχνική της πατίνας ξεκινά από την επισκευή τυχόν προβλημάτων του επίπλου, όπως στοκαρίσματα, κολλήματα, τριψίματα και γενικά εργασίες ώστε να έρθει το έπιπλο σε κατάσταση που να μπορεί να δεχθεί την τεχνοτροπία και να είναι έτοιμο ξανά για καθημερινή χρήση. Η πιο συνηθισμένη τεχνοτροπία πατίνας είναι η επιχρύσωση, κατά την οποία ο τεχνίτης, αφού προετοιμάσει σωστά το έπιπλο, τοποθετεί αληθινά φύλλα χρυσού στην επιφάνεια που θέλει –κατά προτίμηση σε ξυλόγλυπτη επιφάνεια. Περνάει, δηλαδή, το ξυλόγλυπτο με μείγμα από γύψο και κόλλα κουνελιού (ναι, δυστυχώς, υπάρχει ειδική κόλλα από το δέρμα του κουνελιού) και έπειτα με αμπόλι (ορυκτό χώμα που βοηθά στο να κολλήσουν τα φύλλα). Έπειτα βρέχει με νερό την κόκκινη από το αμπόλι επιφάνεια, τοποθετεί πάνω τα φύλλα του χρυσού και όταν είναι έτοιμα δέχονται το πατινάρισμα με όποιο χρώμα επιθυμεί ο καθένας (συνήθως προτείνεται το καφέ).

Πρόκειται, λοιπόν, για μία αρκετά χρονοβόρα διαδικασία ή οποία εξαρτάται, μεταξύ άλλων, και από τον καιρό. Σε περιόδους, δηλαδή, με έντονη υγρασία, και επειδή σε κάθε στάδιο το υλικό πρέπει να στεγνώσει καλά για να προχωρήσει ο τεχνίτης στο επόμενο, είναι λογικό ότι ένα έπιπλο θα χρειαστεί πολύ χρόνο για να είναι έτοιμο προς χρήση. Όταν πλέον το πατινάρισμα σε ένα έπιπλο ολοκληρωθεί, η διάρκεια ζωής του είναι παρόμοια με αυτήν ενός οποιουδήποτε άλλου και η φθορά του είναι φυσικά ανάλογη με την χρήση.

Τελικά, μας συμφέρει να πατινάρουμε ένα έπιπλο;
Το πόσο θα κοστίσει σε κάποιον η εφαρμογή πατίνας εξαρτάται, φυσικά, από την τεχνοτροπία που θα επιλέξει, τα υλικά που θα χρησιμοποιηθούν, το μέγεθος της επιφάνειας που θα επεξεργαστεί και τον συνολικό χρόνο που θα χρειαστεί για να τελειώσει το έπιπλο. Ας το σκεφτούμε, όμως, πρακτικά: Ας πούμε ότι έχουμε μία παλιά πολυθρόνα που δεν θέλουμε να πετάξουμε μεν, γιατί την χρησιμοποιούμε, αλλά δεν μας αρέσει πια, οπότε σκεφτόμαστε να αγοράσουμε μία καινούργια. Το πατινάρισμα και η παλαίωση της πολυθρόνας αυτής -που θα χρειαστεί περί την μία εβδομάδα για να ολοκληρωθεί- θα μας κοστίσει, σύμφωνα με τον κ. Τζόβα, περί τα 250 ευρώ. Σαφώς λιγότερα, δηλαδή, από μία «καλή» καινούργια πολυθρόνα. Άρα, θεωρητικά μας συμφέρει. Σε κάθε περίπτωση, όμως, είναι ο συναισθηματικός παράγοντας -πόσο δεμένοι είμαστε με ένα έπιπλο- που θα καθορίσει αν θέλουμε να το αναβαθμίσουμε ή να το ξεφορτωθούμε. 

πηγη