Κοιτάς το -πραγματικά- απλό μπλουζάκι με V κόψιμο, και αναρωτιέσαι πόσες φορές τον έχει παίξει αυτός τελικά στη ανάμνηση μιας κοπέλας που έσκυψε στον δρόμο, ή στο ξεκούμπωτο κουμπί μιας συναδέλφου.
Άλλο αυτός…Αυτός ειναι άντρας.
Εκεί που ο "μετροσέξουαλ" αγκαλιάζει και πολεμά την γυναίκα με τα ίδια όπλα που περιφρονεί, ο Νεάντερταλ θα πατήσει πόδι, θα σκίσει την γάτα, θα, θα, θα,...
Και σου γανώνει τον εγκέφαλο γιατι κατ' αυτόν ΟΛΟΙ θέλουν να σε γαμ*σουν και οφείλεις σαν καλή σύζυγος/ φιλενάδα, να μην φερθείς σαν που*άνα και να βάλεις την μπούργκα που σου παράγγειλε.
Κανονικά θα έπρεπε να είναι πανευτυχής που θα βγεις με τον γκέι φίλο σου, αλλά αυτός «Δεν τα καταλαβαίνει αυτά, είναι από χωρίο».
Νιώθει άβολα όταν έρχεται η «μπαλαρίνα»- όπως τον αποκαλεί , αλλά ντρέπεται να το παραδεχτεί, συνήθως.
Και θα σου πει ότι δεν έχει πρόβλημα. Το επιχείρημα του; Αφού μου αρέσουν οι λεσβίες.
Το καλό μ’ αυτόν τον τύπο όταν δεν μιλάει σαν αρχηγός, σαν «εγώ είμαι στρατηγός και τα λέω τσεκουράτα», όταν δεν τρως 15 ώρες την ημέρα να διεκδικείς το δικαίωμα στην εργασία, στην ψήφο και στην ύπαρξη, (πέρα από το να είσαι το προσωπικό του χανουμάκι / μαγείρισσα), ειναι η σεξουαλική του όρεξη.
Ότι θέλει,... θέλει.
Μπορεί να θέλει και με οτιδήποτε περπατάει, αλλά αυτό το παραβλέπουμε.
Ότι θέλει,... θέλει.
Μπορεί να θέλει και με οτιδήποτε περπατάει, αλλά αυτό το παραβλέπουμε.
Αν είσαι και τυχερή, η θέληση συνδυάζεται και με κάποια εμπειρία, ξέρει τι θα πει «προκαταρτικά», ξέρει να κουνηθεί.
Αν δεν ξέρει, πρέπει να διαθέτεις την διπλωματία του Ανάν, για να τον φέρεις στον σωστό δρόμο (μωρό μου, αυτό ειναι ο αφαλός μου, αυτό που ψάχνεις είναι πιο κάτω), διότι μην ξεχνάμε ότι έχει και έναν υπέρμετρο εγωισμό.
Είπαμε, είναι Άντρας.
Ο Νεάντερταλ τύπος μπορεί να μην ενδιαφέρεται αν έχεις παχάκια, ιδρώτες, μυρωδιές και μάλιστα να τρελαίνεται εκεί που ο μετροσέξουαλ σιχαίνεται.
Δεν παύει όμως να ειναι Άντρας σε μια κοινωνία που απαιτεί από τις γυναίκες να βγουν από το σπίτι, να είναι χειραφετημένες, και όπως οι περισσότεροι του είδους του, κάπως πρέπει να επιβεβαιώσει την αίσθηση υπέροχης απέναντι στο αδύναμο θηλυκό.
Αν δεν ξέρει, πρέπει να διαθέτεις την διπλωματία του Ανάν, για να τον φέρεις στον σωστό δρόμο (μωρό μου, αυτό ειναι ο αφαλός μου, αυτό που ψάχνεις είναι πιο κάτω), διότι μην ξεχνάμε ότι έχει και έναν υπέρμετρο εγωισμό.
Είπαμε, είναι Άντρας.
Ο Νεάντερταλ τύπος μπορεί να μην ενδιαφέρεται αν έχεις παχάκια, ιδρώτες, μυρωδιές και μάλιστα να τρελαίνεται εκεί που ο μετροσέξουαλ σιχαίνεται.
Δεν παύει όμως να ειναι Άντρας σε μια κοινωνία που απαιτεί από τις γυναίκες να βγουν από το σπίτι, να είναι χειραφετημένες, και όπως οι περισσότεροι του είδους του, κάπως πρέπει να επιβεβαιώσει την αίσθηση υπέροχης απέναντι στο αδύναμο θηλυκό.
Τουλάχιστον, στην προσπάθεια του αυτή, ρίχνετε καβγάδες και συνήθως, αν υπάρχει συναίσθημα, δημιουργείται πάθος.
Σου γαμάει την ψυχολογία, σε κάνει να νιώσεις αντικείμενο, αλλά τουλάχιστον ΠΟΘΗΤΟ αντικείμενο....
Δεν του περνά από το μυαλό ότι μπορεί να μην έχουμε αντίρρηση να είναι αυτός που αποφασίζει, να έχει τα ηνία, αρκεί να το αξίζει, και όχι πατώντας πάνω μας…
Tο παρουσιαστικό του, εξελίχτηκε με τα χρόνια.
Δεν είναι απαραίτητα μουστακαλής οικοδόμος ή νταλικέρης. Μπορεί να τον συναντήσεις οπουδήποτε, να φοράει σκουλαρίκια και η συμπεριφορά του να είναι γλυκιά σαν καραμέλα. Μπορεί να κλαίει με το παραμικρό.
Όμως τον καταλαβαίνεις σχετικά εύκολα. Στην πρώτη ευκαιρία που θα βρεθεί με τους φίλους του, δεν μπορεί, θα εκδηλωθεί.
Θα νιώσεις τα κόκαλα σου να τσακίζονται στο άβατο, στον αόρατο τοίχο που υψώνεται γύρω τους, στην λάμψη στα μάτια του στην σκέψη του να πάει να παίξει με τους φίλους του και την έχθρα / ενόχληση του στην ιδέα να έρθεις, έστω και μια φορά και συ, με τα «παιδιά».
Το χειρότερο βέβαια είναι να σου βγει νεάντερταλ ο trendy…
Ξέρεις, αυτός που στην αρχή πέρασες για γκέι. Αυτός ο νευρωτικός με τις κρέμες ημέρας, που ζει για να σου την «πει». Όσο πιο όμορφη και ποθητή, τόσο περισσότερο θα σε ανταγωνιστεί…Είσαι άλλωστε πρώτης τάξεως τρόπαιο, επιβεβαίωση ότι δεν είναι πλέον το σπυριάρικο σπασικλάκι που κοροϊδεύανε όλες στο σχολείο.
Σου γαμάει την ψυχολογία, σε κάνει να νιώσεις αντικείμενο, αλλά τουλάχιστον ΠΟΘΗΤΟ αντικείμενο....
Δεν του περνά από το μυαλό ότι μπορεί να μην έχουμε αντίρρηση να είναι αυτός που αποφασίζει, να έχει τα ηνία, αρκεί να το αξίζει, και όχι πατώντας πάνω μας…
Tο παρουσιαστικό του, εξελίχτηκε με τα χρόνια.
Δεν είναι απαραίτητα μουστακαλής οικοδόμος ή νταλικέρης. Μπορεί να τον συναντήσεις οπουδήποτε, να φοράει σκουλαρίκια και η συμπεριφορά του να είναι γλυκιά σαν καραμέλα. Μπορεί να κλαίει με το παραμικρό.
Όμως τον καταλαβαίνεις σχετικά εύκολα. Στην πρώτη ευκαιρία που θα βρεθεί με τους φίλους του, δεν μπορεί, θα εκδηλωθεί.
Θα νιώσεις τα κόκαλα σου να τσακίζονται στο άβατο, στον αόρατο τοίχο που υψώνεται γύρω τους, στην λάμψη στα μάτια του στην σκέψη του να πάει να παίξει με τους φίλους του και την έχθρα / ενόχληση του στην ιδέα να έρθεις, έστω και μια φορά και συ, με τα «παιδιά».
Το χειρότερο βέβαια είναι να σου βγει νεάντερταλ ο trendy…
Ξέρεις, αυτός που στην αρχή πέρασες για γκέι. Αυτός ο νευρωτικός με τις κρέμες ημέρας, που ζει για να σου την «πει». Όσο πιο όμορφη και ποθητή, τόσο περισσότερο θα σε ανταγωνιστεί…Είσαι άλλωστε πρώτης τάξεως τρόπαιο, επιβεβαίωση ότι δεν είναι πλέον το σπυριάρικο σπασικλάκι που κοροϊδεύανε όλες στο σχολείο.
Είσαι το μέσο εκδίκησης, το payback. Συνήθως βγαίνει τα βράδια πάντα με πολύ κόσμο, μεγάλες παρέες. Γυναίκες κυρίως. Τις υπόλοιπες μέρες της ζωής του, τις περνάει στο γυμναστήριο. Είναι basically ερωτευμένος με τον εαυτό του. Νάρκισσος. Θα ακούσεις κατά πάσα πιθανότητα: « Ρε συ, έχεις κυτταρίτιδα, επιτρέπεται στην εποχή μας;» "Δεν θα τα έφτιαχνα ποτέ μαζί σου, εγώ θέλω την γυναίκα, γυναίκα.". «Ωραία η φίλη σου, για φώναξε την» ενώ 5 λεπτά πριν η γλώσσα του έπαιζε χόκεϊ με τις αμυγδαλές σου. Εσύ θα πληρώσεις για όλες όσες τον φτύσανε, κοροϊδέψανε, για το γεγονός ότι πιθανόν ήταν παρθένος μέχρι τα 30, γιατι ίσως τον πλήγωσε η μάνα του, γιατι όπως πιστεύει, σε σένα ήρθαν όλα εύκολα σ’ αυτήν την ζωή και λυσσάει από ζηλεια. Πιθανόν μισεί τις γυναίκες, την - και καλά - πλεονεκτική τους θέση σε αυτόν τον κόσμο και την επιρροή που έχουν πάνω του. Το να καυλώνει είναι προδοσία του εαυτού και παράδοση στον εχθρό. Ίσως και να φοβάται. Πίσω από μια υποτιθέμενη ειλικρίνεια, σου πετάει χολή στα μούτρα σου. Σου κουρελιάζει τα νεύρα και την ψυχή, αχρηστεύοντας με μιας, μια θηλυκότητα που θα μπορούσε να ξυπνήσει τον ήδη, μισό-κατεστραμμένο ανδρισμό του.
Ούτε άσπονδες φιλενάδες να ήσασταν. Ποιος την «είπε» σε ποιον... Φρίκη. Ότι θα 'ρχοταν η μέρα που θα έβρισκα τουs brutal τύπους, του γούστου μου...δεν το περίμενα. Αλλά απο το να έχω το βλαμμένο το intellectual με το ξυρισμένο πέος/ στήθος που μυρίζει πατσουλί, να μου γανώνει τον εγκέφαλο γιατί βρήκε τρίχες (στη γάμπα, στη μασχάλη, στο μ**νι, δεν έχει σημασία), ή να με κοιτάει με κριτικό μάτι επειδή έχω ψωμάκια, χίλιες φορές τον Νεάντερταλ που δεν ασχολείται με τέτοιες λεπτομέρειες και θέλει να με φάει ολόκληρη. Εδώ και τώρα. Ντυμένη, ιδρωμένη, ξαναμμένη. Απλά πράγματα. Και άσε τους άλλους να φοβούνται μην σπάσουν κάνα νύχι.
