Οι γυναίκες της ζωής μας…

Προτείνεται ανακίνηση πριν την χρήση...

… ή και το αντίθετο; Γιατί αν πρόκειται για συμπυκνωμένο σιρόπι, το πιο πιθανό είναι να απολαύσεις σκέτο νεράκι και να χάσεις όλη την ουσία που έχει κολλήσει στον πάτο. Από την άλλη, αν πρόκειται για ανθρακούχο αναψυκτικό, μπορεί να σου χαρίσει ένα διόλου χαριτωμένο wet look, εκεί που δεν το περιμένεις. 

Και τότε; Ποια είναι η σωστή αντίδραση; Σκουπίζεις ότι προλαβαίνεις και ορκίζεσαι σε Θεούς και δαίμονες ότι δεν θα ξανακυλήσεις στην ομολογουμένως εθιστική αυτή συνήθεια; Ή χαμογελάς με κατανόηση, σαν να περίμενες το «λούσιμο»;  Όπως και κάθε ανθρακούχο, που υπόσχεται να μας δροσίσει, προκειμένου μετά να μας σπάσει την δίαιτα ή τα στομάχια, έτσι και κάποιες συμπεριφορές υποσχόμενες «λαγούς με πετραχήλια», δεν είναι τίποτα άλλο πέρα από ένα καλοδουλεμένα τρικ.

Η φίλη-φίδι

Την θυμάσαι από τα πρώτα χρόνια του δημοτικού να κάθεται στο πισινό θρανίο και να σου χαλάει τα μαλλιά με το ακράδαντο επιχείρημα ότι κάνει πλάκα. Τελικά, είπες να τα κόψεις για να ησυχάσεις, αλλά και γιατί σε έπεισε ότι σου πάνε πιο πολύ γουλί. 

Μεγαλώνοντας ανταλλάσσατε αφίσες, σάντουιτς και ενίοτε αγόρια. Δηλαδή αυτή έκανε τα κουμάντα της, όποτε έμενε μπουκάλα - αρκετά συχνά, λόγω ποδοπατημένου physic της.

Τι και αν σου άρεσε ο Τάσος, και όχι ο κολλητός του ο Κώστας; Εκείνη σε προσπερνούσε, σαν να μην άκουσε τίποτα που να μιλάει ελληνικά στον περιβάλλοντα χώρο και έκλεινε τα ραντεβού της, όπως και όταν ήθελε. Θαυμάσια προϋπηρεσία για μια ταλαντούχα γραμματέα, δουλειά που είχε κατοχυρωμένη από την κούνια. Άτιμη, όμως η κοινωνία που άλλους τους ανεβάζει και άλλους τους ρίχνει στα ξένα χέρια (τώρα τι χέρια μπορούν να την αντέξουν, είναι ένα άλλο ζήτημα). Το θέμα είναι πως σου γκρινιάζει διαρκώς, για να είμαστε ακριβείς κάθε φορά που σε βλέπει να σκάει λίγο το χειλάκι σου (έχεις όμως ένα θράσος και εσύ…), και ως αντίδοτο χρησιμοποιεί τα ρούχα σου ή μάλλον θα μπορούσε να τα χρησιμοποιήσει, αν στην πορεία δεν τα έχανε, τα έσκιζε ή δεν τα έκανε χαλάκια για το μπάνιο.

Τι να κάνεις: Να την βγάλεις από την ζωή σου, μια για πάντα. Αν πιστεύεις σε θαύματα, και ότι αυτός ο άνθρωπος μπορεί να ξυπνήσει μια μέρα μεταμορφωμένος στην προσωπική σου “Μητέρα Τερέζα”, που θα σε διασκεδάζει και θα σε ευχαριστεί για ό,τι περάσατε, τότε είσαι μακριά νυχτωμένη. Οι εν λόγω «φίλες»  κι άμα έχεις τέτοιες, τι να τους κάνεις τους εχθρούς…, ψάχνουν σαν κουνούπια για τα θύματά τους μες στο σκοτάδι. Άπαξ και σε “τσιμπήσει” μία, θα θέλει μαθηματικά refill.

Ενδεχόμενο συστολής: Αν όνειρό σου ήταν να γίνεις ψυχολόγος και την αντιμετωπίζεις σαν “αντικείμενο” της μεταπτυχιακής σου εργασίας.

Η μάνα- παντογνώστης

Την θυμάσαι να σε υποχρεώνει να πιεις το παχύρευστο, αγελαδινό και καυτό γάλα, με το που διέκρινε μια υπόνοια ότι ανοίγεις τα μάτια σου. Σε έντυνε με τα πιο shic, πρώτη λέξη της δικής της μόδας ρούχα, γεγονός που άφηνε την φαντασία, αλλά και τα σχόλια των συμμαθητών σου να οργιάζουν. 

Σε υποχρέωνε να κοιμηθείς χωρίς να δεις τηλεόραση, να διαβάσεις τον αδελφό σου και να σκουπίζεις ανά τακτά χρονικά διαστήματα της ώρας, ότι αγγίζεις. Και εκεί που είπες πως ενηλικιώθηκες (βλ. ωριμότητα και οικονομική ανεξαρτησία) είπες να ανοίξεις τα φτερά σου έξω από τα όρια της μητρικής αγκαλιάς. Υπολογίζοντας, όμως χωρίς τον ξενοδόχο, συνειδητοποίησες εκ των υστέρων ότι αυτή δεν είναι αγκαλιά, αλλά η διάμετρος Αθηνών και περιχώρων. 

Αποτέλεσμα: να σε παίρνει πρωί-μεσημέρι-απομεσήμερο-απόγευμα- σούρουπο και πάει λέγοντας, τηλέφωνο να δει αν άλλαξε κάτι και αν είναι όλα καλά. Άντε να σε πιστέψει πως στην απόσταση ώρας που έχετε να μιλήσετε, το μόνο που άλλαξε είναι ότι έκανες μπάνιο. Και φυσικά, δεν τολμάμε έστω και να θίξουμε το ζήτημα των σχέσεων, ιδίως αν έχεις την ατυχία να έχεις γίνει αισίως 30 και να είσαι μόνη σου, δηλαδή γεροντοκόρη, δηλαδή, επιρρεπής να χωρέσεις και εσύ -το δικό της το παιδί- σε εκείνο το “μεγάλο και άβολο ράφι”.

Τι να κάνεις: Να τις χαμογελάς, όσο πιο πολύ μπορείς. Να την επισκέπτεσαι συχνά και να κουνάς συγκαταβατικά το κεφάλι σου, σε κάθε της νεύμα (αν δυσκολεύεσαι, μιμήσου την κίνηση-τικ από τα σκυλάκια που στόλιζαν την περασμένη δεκαετία την εταζέρα του αυτοκινήτου). Το μόνο που θέλει είναι να είσαι καλά, ακόμα και αν αυτό για εκείνη μεταφράζεται στο να έχεις 5-6 κιλά παραπάνω (να γίνεις δηλαδή γυναίκα), μια part-time δουλειά που θα αρκεί για μια πλουσιοπάροχη ζωή (θα πρέπει να κάνει ωραίο καιρό στο κόσμο γιου-χου) και 5-6 κουτσούβελα να κρέμονται από την κλαρωτή και με φουρό φούστα σου.

Ενδεχόμενο συστολής: Αν η ενηλικίωση σου δεν συμπεριλαμβάνει όλες τις προϋποθέσεις της και άρα πέρα από μαμά, παραμένει και συγκάτοικος. Σε αυτή την ανίατη περίπτωση, μπορείς απλά να κλείσεις την πόρτα, να την κλειδώσεις και να ξαναβγείς μόλις καταλάβεις ότι επιτέλους κοιμήθηκε.

Η αφεντικίνα-βαμπίρ

Την θυμάσαι να χαμογελάει, κοιτάζοντας το βιογραφικό και να σου σφίγγει το χέρι, υποσχόμενη για μια συνεργασία «όλο τρέλα». Εσύ ως αρχάρια στην αγορά εργασίας, φαντάστηκες ότι η παραπάνω ορολογία εσωκλείει μέχρι εκεί που δεν πάει…, κολλητιλίκια μετά την δουλειά, αξημέρωτα ποτά που θα σας πήγαιναν σερί στο γραφείο και τηλεφωνήματα τύπου «τι θα βάλεις αύριο για να μοιάζουμε με δυδιμούλες». 

Η φαντασία, ωστόσο, επιβεβαιώνει για ακόμα μια φορά πως είναι πλανεύτρα και η αλήθεια πικρή, έως αμάσητη. Προς έκπληξή σου, εκείνη τελικά εννοούσε πως θα κάνει ότι περνάει από το χέρι της για να σε «γονατίσει». Θα σου βάζει παραπάνω δουλειά με αποτέλεσμα το πρόσωπο σου να μην ξεχωρίζει μέσα στην όλη χαρτούρα του γραφείου, να μην σε υποχρεώνει βέβαια, αλλά να το αφήνει στην κρίση σου αν θα πρέπει να κάνεις υπερωρία για ένα deadline που ενημερώθηκες μόλις την προηγούμενη και να σου απευθύνει τον λόγο αποκλειστικά και μόνο όταν θέλει να σε μειώσει ή να σε ειρωνευτεί.

Τι να κάνεις: Λυπάμαι που το λέω, αλλά σε αυτήν την περίπτωση η υπομονή είναι η καλύτερη, ως μοναδική λύση. Γυναίκες με κύρος εντός επαγγελματικού χώρου, συχνά αμφισβητούνται από τους λοιπούς άρρενες (ναι, ναι εν έτη 2010-φεύγα) με αποτέλεσμα να μην χαρίζονται σε κανέναν, πόσο μάλλον σε μια νεότερη και με ισάξια, αν όχι παραπάνω φόντα, κοπέλα. Το μόνο όπλο που σου δίνεται, είναι η εργατικότητα και η συγκατάβαση, στο σημείο φυσικά, που δεν αισθάνεσαι ότι αδικείσαι. Δεν σου λέμε να φυσικά να τις «τρίξεις τα δόντια», γιατί προφανώς θα σου δείξει την πόρτα για τον «έξω κόσμο», αλλά ένα σχόλιο «με το γάντι», ίσως την συνέτιζε, ώστε να καταλάβει ότι δεν είσαι το παραπαίδι της.

Ενδεχόμενο συστολής: Αν είσαι η πρωτότοκη Άραβα μεγιστάνα, αν μόλις κέρδισες το λαχείο, αν για να χαλαρώσεις κάνεις μπάνιο μέσα στην προσωπική σου, θερμαινόμενη πισίνα, γεμάτη από δολλάρια. 

 

 

 

http://himaira.blogspot.com