«Facebook. Το ξεκίνησα ερασιτεχνικά και έτσι παραμένει. Δεν είναι αυτό που θα λέγαμε αυστηρώς επαγγελματικό το προφίλ μου. Είναι προσωπικό, είμαι εγώ εκεί. Μάλιστα με βοηθάει ο ανιψιός μου που είναι 15 χρονών. Το Τwitter δεν ξέρω καν τι είναι. Είμαι άσχετη με την τεχνολογία.
Πώς σου φαίνεται να έχεις ένα κομπιούτερ, όπως το air mac pro, και να ξέρεις μόνο να παίρνεις και να στέλνεις e-mail; Ακόμη και για να ανοίξω ένα έγγραφο word κάθε φορά ρωτάω. Δεν θέλω να το μάθω, έχω άρνηση».
Σπίτι ή σινεμά;
«Συνήθως διαλέγω σινεμά. Μ’ αρέσει πολύ. Προγραμματίζω να δω τη νέα ταινία του Αμπάς Κιαροστάμι ‘Γνήσιο αντίγραφο’».
Τραγούδι ή φαγητό;
«Τώρα μου βάζεις δύσκολα. Το φαγητό είναι μεγάλη αδυναμία μου. Αν φάω ένα κακό γεύμα μπορεί να μου χαλάσει την ημέρα. Με το φαγητό έχω μεγάλο δέσιμο. Γι’ αυτό και μαγειρεύω συχνά. Γι’ αυτό και μπορείς να με καταφέρεις με ένα καλό φαγητό. Το τραγούδι όμως είναι η ζωή μου. Μετά το τραγούδι έρχεται σίγουρα το φαγητό».
Η σχέση σου με τη ζάχαρη;
«Οχι ιδιαίτερη. Γι’ αυτό και δεν έχω παχύνει. Διότι ναι μεν τρώω πολύ, αλλά όχι γλυκά. Τρώω μόνο μαύρη σοκολάτα. Μπορεί μέσα στη μαύρη νύχτα να ανοίξω το ψυγείο και να φάω τη μαύρη σοκολάτα που πάντα φυλάω δροσερή εκεί».
Υπάρχει κάτι χαλασμένο στο ψυγείο σου;
«Χαλάνε πολλά πράγματα στο ψυγείο μου. Δικαιολογούμαι ότι φταίει το ψυγείο που είναι τάχα βαθύ, αλλά δεν πιάνει. Εγώ φταίω. Τα ξεχνάω. Συνήθως πρόκειται για πράγματα που έχω φέρει από την ιδιαίτερη πατρίδα μου, τη Ζάκυνθο και τα έχει τυλίξει η μητέρα μου σε πολλές σακούλες με αποτέλεσμα να τα ξεχνάω εντελώς».
Η δουλειά είναι απαραίτητη;
«Ναι. Είναι αγχολυτική ως τον βαθμό που αρχίζει να σε παρααγχώνει... Με τη δουλειά απασχολείς το μυαλό και το σώμα σου και δεν σκέφτεσαι διαρκώς τι είναι ο άνθρωπος, τι είναι η ζωή, πόσο ζούμε. Οταν δεν δουλεύω σκέφτομαι τέτοια πράγματα. Η δουλειά με βοηθάει να ζω τη ζωή, την καθημερινότητα και να αποφεύγω τέτοιες σκέψεις. Νομίζω ότι χωρίς δουλειά μπορείς να τρελαθείς».
Τι μουσική έχεις στο κινητό σου;
«Deep Purple, Stranglers, Κάρλος Σαντάνα, Τζάνις Τσόπλιν, Scorpions, Jethro Tull, Λουθ Καζάλ…».
Από τη μόδα τι κρατάς;
«Καλό είναι να κρατάς αυτά που σου ταιριάζουν. Αν ακολουθείς πιστά τη μόδα, κινδυνεύεις πιο πολύ να είσαι εκτός. Αρκεί να κάνεις ένα μικρό παράπτωμα».
«Στην ιδέα ότι θα μπορούσα να σηκωθώ σε ένα τραπέζι και να πω μια ατάκα που δεν ταιριάζει με τη σοβαρότητα της περίστασης, να πω αυτό που δεν πρέπει, γελάω πολύ μέσα μου, χαμογελάει η ψυχή μου»
Εχεις κάτι στη ντουλάπα σου από τότε που ήσουν έφηβη;
«Ναι. Δεν πετάω εύκολα. Συνδέω τα πράγματα με ευτυχισμένες περιόδους της ζωής μου. Εχω μια φούστα χορού από 13-14 χρονών, την οποία δεν φοράω, αλλά δεν θα την πετάξω. Επίσης, δεν θα πετάξω ποτέ το πρώτο φόρεμα που φόρεσα σε συναυλία, παρ’ όλο που είναι παρωχημένο πια. Ενα εμπριμέ, στο γαλάζιο του ουρανού».
Η πρώτη φορά που ανέβηκες σε τακούνια;
«Στα τακούνια της μαμάς μου όταν ήμουν 6-7 χρονών. Εκτοτε έκανα πολύ καιρό να ξανανέβω και παρ’ ότι μου αρέσουν πολύ. Δεν μπορώ τα τακούνια στο πήγαιν’ελα, μέσα στην ημέρα... Τη νύχτα ναι».
Με ποια μουσική χορεύεις;
«Με το τραγούδι από τους ‘Εραστές του καλοκαιριού’ ‘I’ m so excited’. Οπου και να βρεθώ, αν ακούσω αυτό το τραγούδι θα σηκωθώ οπωσδήποτε να χορέψω».
Ποια σκέψη σε «χορεύει»;
«Οι σκανταλιές. Πράγματα που αποκλείεται να κάνω στη ζωή μου, γιατί είμαι καλό κορίτσι, όταν τα σκέφτομαι νιώθω πολύ ωραία. Συνήθως κάνω αυτές τις σκέψεις όταν βρίσκομαι σε κάποια σοβαρή εκδήλωση και ίσως είναι ένας τρόπος για να δραπετεύω απ’ αυτήν».
Κάτι που διάβασες τελευταία και σου έμεινε;
«Η ατάκα της Ζυλιέτ Μπινός στη συνέντευξή της στο ΒΗΜagazino ‘Ευτυχώς γερνάω’. Είναι από τα πιο αντισυμβατικά πράγματα που μπορεί να πει μια γυναίκα στα 46 της και μάλιστα τόσο όμορφη. Το να γεράσεις είναι θέμα απόφασης και όχι θέμα ρυτίδας. Είμαι τελείως κατά των πλαστικών επεμβάσεων. Δεν έχω κάνει τίποτε και ούτε θα ήθελα. Είμαι βέβαια και λίγο - έως πολύ – φοβιτσιάρα».
Τι δεν θα διάβαζες ποτέ;
«Τίποτε. Δεν υπάρχει κάτι που δεν θα διάβαζα ποτέ; Γιατί να περιορίσω έτσι τον εαυτό μου;».
Τι θεωρείς ηρωισμό στην εποχή μας;
«Το να μεγαλώνεις ένα παιδί – θέλω να το κάνω κάποια στιγμή. Εχεις να αντιμετωπίσεις εξαιρετικές δυσκολίες. Πρέπει να το προστατέψεις ήδη μέσα από το σπίτι σου, από την τηλεόραση ας πούμε. Θεωρώ όμως ηρωική πράξη και το να βοηθάς ανθρώπους που το έχουν ανάγκη από το υστέρημά σου».
Τι σε κάνει να κλαις;
«Η αδικία. Και ξέρεις, κλαίω πολύ εύκολα».
Μπορείς να γίνεις επιθετική για την αδικία;
«Οχι, επιθετική δεν γίνομαι. Δεν θέλω να κάνω κακό στους άλλους, όπως δεν θέλω να μου κάνουν και εκείνοι. Ο άνθρωπος που θα με φέρει στο σημείο να κάνω κακό δεν έχει γεννηθεί. Ομως πεισμώνω και θυμώνω. Είναι αναγκαίο, αλλιώς θα σε φάνε λάχανο. Αμα είσαι ευαίσθητος, κλαις και δεν θυμώνεις κιόλας, τότε άστο καλύτερα, κάτσε σπίτι σου και μην κάνεις τίποτε».
Ενα τρελλό σου όνειρο;
«Ολα τρελλά είναι. Ο,τι συλλαμβάνω είναι μεγαλεπήβολο. Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι απλό. Θα μπορούσε να είναι κάτι σε σχέση με την Μπάρμπρα Στρέιζαντ που τη θαυμάζω πάρα πολύ. Να τραγουδήσουμε μαζί. Ή να μου κάνει μαθήματα, να μου πει τα μυστικά, πώς το κάνει, αυτό που κάνει, να μου πει ότι δεν είναι θέμα χαρίσματος, αλλά τεχνικής. Nα σου πω και ένα ακόμη; Θα ήθελα να ξυπνήσω ένα πρωί και να μου έλεγαν ότι δεν ξαναρρώστησε κανείς, δεν ξαναπόνεσε κανείς, καταργήθηκαν τα νοσοκομεία...».
Ενας φόβος σου;
«Ο θάνατος».
Υπάρχει ο πρίγκιπας του παραμυθιού;
«Ναι βέβαια. Κάθε κορίτσι πρέπει να έχει τον πρίγκιπά του. Αν δεν τον έχεις βρει, είναι πρόβλημα. Είναι αυτός που θα σε κάνει να αισθανθείς πριγκίπισα».
Τι αγαπάς να μισείς;
«Τον τρόπο που η μαμά μου μου υποβαλλει αυτό που πιστεύει, που σκέφτεται. Αυτό που κάνουν όλες οι μαμάδες. Είναι κάτι που με τρελλαίνει, αλλά την αγαπάω τόσο πολύ που δεν μπορώ να κάνω κάτι».
Τι ζήλεψες τελευταία;
«Το σπίτι που είδα πρόσφατα σε μια βρετανική ταινία. Είναι το σπίτι των ονείρων μου. Στην αγγλική εξοχή, με ψηλά κεραμύδια, αναρριχητικά φυτά απ’ έξω και υπέροχες ταπετσαρίες μέσα που τις λατρεύω».
Τι θα εγκατέλειπες για ένα πάθος;
«Τα πάντα».
Τι θεωρείς αμαρτία;
«Η αμαρτία, για την οποία μιλάω στο νέο μου άλμπουμ, είναι η συμφωνία που γίνεται ανάμεσα στους ερωτευμένους, αυτά που λένε και κάνουν μεταξύ τους και είναι μόνο δικά τους, μια συνομωσία ερωτική που καθόλου δεν έχει να κάνει με την απιστία».
Ναι ή όχι στην ψυχανάλυση;
«Εχω πει όχι στην ψυχανάλυση, αλλά δεν θεωρώ ότι είναι λάθος να κάνει κάποιος αν την πιστεύει. Λέω όχι διότι φοβάμαι ότι αν θέλεις μπορείς να καθοδηγήσεις λάθος τον ψυχαναλυτή. Και πιστεύω ότι εγώ θα το έκανα. Τα λες όλα με τη μία; Θα έπαιρνε πολλές επισκέψεις για να παραδεχτώ κάποια πράγματα. Την ψυχανάλυση την κάνω με τους δικούς μου ανθρώπους, την αδελφή μου, τον σύντροφό μου και πολλές φορές τους ρωτάω ‘είμαι καλό παιδί τώρα;’. Δεν μου είναι εύκολο να ανοιχτώ σε έναν ξένο, φοβάμαι λίγο».
Χθες το βράδυ...
«Πυρετός και χουχούλιασμα».
Καβγάδισες πρόσφατα...
«Γιατί είδα κάποιον να πετάει τη γόπα του από το αυτοκίνητο. Του είπα: ‘Κύριε, σας έπεσε κάτι’».
Θα επέμενες μέχρι τελικής πτώσεως...
«Για να αποδείξω το δίκιο μου».
Η μητέρα σου...
«Είναι αναντικατάσταστη. Ο,τι πολυτιμότερο έχει ένα κορίτσι».
Ο πατέρας σου...
«Οσο μεγαλώνω του μοιάζω περισσότερο».
www.tovima.gr
