Αρκετές φορές, οι έρευνες της αστυνομίας αποδίδουν και τα θύματα σώζονται, στις περισσότερες περιπτώσεις όμως, η αστυνομία βρίσκεται ένα βήμα πίσω από τους απαγωγείς, με αποτέλεσμα οι υποθέσεις να μην έχουν πάντα ευχάριστη κατάληξη.
Τα κίνητρα των απαγωγέων δεν είναι πάντα οικονομικά. Σε αρκετές περιπτώσεις, οι απαγωγείς έχουν πολιτικά κίνητρα, τα οποία επιθυμούν να κοινοποιήσουν μέσω τον πράξεών τους. Σε άλλες περιπτώσεις πάλι, το κίνητρο του απαγωγέα είναι καθαρά η δολοφονία του θύματος. Ψάξαμε και συγκεντρώσαμε τις πιο γνωστές ιστορίες απαγωγής, που απασχόλησαν για αρκετά χρόνια κοινή γνώμη και αστυνομία, και σας τις παρουσιάζουμε.
Η απαγωγή και δολοφονία του Άλντο Μόρο
Προσωπικότητα του ακαδημαϊκού κόσμου, βουλευτής της «Ντεμοκράτσια Κριστιάνα» από το 1946 συνεχώς, Γραμματέας του κόμματος από το 1960 και πρόεδρός του από το 1976, και έχοντας άριστες σχέσεις με τον Πάπα Παύλο Στ', ο Άλντο Μόρο, έβλεπε με καλό μάτι την συμφωνία περί εκλογικής συνεργασίας που είχαν κλείσει ο Ζορζ Μαρσέ του Γαλλικού ΚΚ με τον Φρανσουά Μιτεράν των Σοσιαλιστών, στην Γαλλία. Στην Ιταλία ο Γενικός Γραμματέας του ΚΚ Ενρίκο Μπερλιγκουέρ, σε τρία άρθρα του στο περιοδικό του κόμματος "ανοίγει" γέφυρες συνεργασίας με τους Χριστιανοδημοκράτες του Μόρο. Η ριζοσπαστική αυτή κίνηση προκαλεί την αντίδραση των Σοσιαλιστών, την δυσφορία των Κομμουνιστών του σοβιετικού συνασπισμού, αλλά υποστηρίζεται από το κυβερνητικό κόμμα της Ιταλίας. Ο Άλντο Μόρο, ενθουσιασμένος με την ιδέα, άρχισε να συζητεί την πρόταση του Μπερλιγκουέρ.
Η προσέγγιση συναντά όμως δυσκολίες. Στις 16 Μαρτίου του 1968, ο Μόρο απάγεται
από την τροτσκιστική τρομοκρατική οργάνωση «Ερυθρές Ταξιαρχίες» μέσα από το αυτοκίνητό του ενώ κατευθυνόταν στη Βουλή όπου η κοινοβουλευτική ομάδα θα ψήφιζε την πρόταση του πρωθυπουργού Αντρεότι για σχηματισμό κυβέρνησης «εθνικής αλληλεγγύης» με τους Κομμουνιστές. Η ιταλική κυβέρνηση αρνήθηκε να έρθει σε οποιαδήποτε συμφωνία για ανταλλαγή του Μόρο με 13 κρατούμενους συνεργάτες των απαγωγέων. Μετά από δύο μήνες κράτησης το πτώμα του Αλντο Μόρο βρέθηκε στις 9 Μαΐου στην οδό Καετάνι μέσα σένα Ρενώ 9 σε σημείο ακριβώς ανάμεσα στα γραφεία του Χριστανοδημοκρατικού και του Κομμουνιστικού Κόμματος. Η τοποθεσία αυτή δεν ήταν τυχαία...
Η απαγωγή του Bobby DunbarΣτις 23 Αυγούστου 1912, ο 4χρονος Bobby Dunbar εξαφανίζεται κατά την διάρκεια μιας εκδρομής στην λίμνη Σουέιζ στην Λουιζιάνα. Ύστερα από 8 μήνες έρευνας, η αστυνομία ισχυρίζεται ότι βρήκε το χαμένο παιδί στα χέρια ενός άντρα εν ονόματι Γουίλλιαμ Κάντρελ. Οι γονείς του παιδιού αναγνώρισαν τον γιο τους και ο Κάντρελ κατηγορήθηκε για απαγωγή και αργότερα καταδικάστηκε. Η επιστροφή του παιδιού στην οικογένεια, γιορτάστηκε από όλη την πόλη σε μια μεγάλη παρέλαση. Λίγους μήνες μετά, μια γυναίκα με το όνομα Τζούλια Άντερσον, ισχυρίζεται ότι το παιδί που βρέθηκε δεν είναι ο Μπόμπυ, αλλά ο γιός της! Ο Τύπος κατέκρινε την Άντερσον ως αναξιόπιστη και αμφιβόλου ηθικής, με αποτέλεσμα το δικαστήριο να απορρίψει το αίτημά της για την επιμέλεια του παιδιού. Το παιδί που μεγάλωσε ως Μπόμπυ απέκτησε 4 παιδιά και πέθανε το 1966. Μερικά χρόνια μετά τον θάνατό του, μία από τις εγγονές του ξεκίνησε την δικιά της έρευνα πάνω στο μυστήριο. Για να καταλήξει το 2004, στο ότι το παιδί που βρέθηκε μπορεί και να μην ήταν όντως των Dunbar. Η μοίρα του πραγματικού Boby Dunbar παραμένει μέχρι και σήμερα άγνωστη...
Η απαγωγή και η δολοφονία της Marion Parker
Στις 17 Δεκεμβρίου του 1927, η 12χρονη Marion απάγεται ενώ πηγαίνει στο σχολείο της, από τον William Edward Hickman, γνωστό και ως The Fox. Ο Hickman ήταν υπάλληλος στην ίδια τράπεζα με τον πατέρα της κοπέλας, Perry Parker. Μετά την απαγωγή, ο Hickman άρχισε να στέλνει επιστολές στην οικογένεια της μικρής ζητώντας χρήματα λύτρα. Όλα τα γράμματα έφεραν την υπογραφή "Death" ή "The Fox". Έπειτα από απαίτηση του απαγωγέα ο πατέρας του κοριτσιού εμφανίστηκε μόνος με τα λύτρα (1500 δολάρια) στην γωνία των οδών Μανχάταν και 5th Avenue. Αφού παρέδωσε τα χρήματα στον νεαρό άνδρα που τον περίμενε μέσα στο αμάξι, το αυτοκίνητο ξεκίνησε πετώντας λίγα μέτρα πιο πέρα το άψυχο κορμί της κόρης του. Τα χέρια και τα πόδια της είχαν κοπεί, ενώ αρκετά από τα όργανά της είχαν αφαιρεθεί από τον ψυχοπαθή απαγωγέα. Τα μάτια της ήταν ανοιχτά και δεμένα με σύρμα, ώστε να φαίνεται ζωντανή. Ύστερα από την σύλληψή του ο Hickman κατέθεσε ότι δεν είχε πρόθεση να σκοτώσει την μικρή κοπέλα, αλλά το έκανε όταν συνειδητοποίησε ότι τον είχε ξαναδεί στην τράπεζα στην οποία δούλευε. Για να γλιτώσει την ποινή του θανάτου, ο δολοφόνος υποστήριξε ότι σκότωσε την Μάριον κάτω από τις διαταγές ενός υπερφυσικού όντος εν ονόματι The Providence. Οι ισχυρισμοί του δεν έπεισαν τους ενόρκους και καταδικάστηκε σε θάνατο δι'απαγχονισμού.
Η ομηρία της Ίνγκριτ Μπετανκούρ
Η τέως υποψήφια Κολομβιανή πρόεδρος, Ίνγκριτ Μπετανκούρ, "συνελήφθη" στις 23 Φεβρουαρίου του 2002, λίγες μέρες πρίν από τις εκλογές, από την οργάνωση Farc (Ένοπλες Επαναστατικές Δυνάμεις Κολομβίας). Μία ομάδα ανταρτών, την σταμάτησε την ώρα που οδηγούσε σε μία περιοχή της νότιας Κολομβίας, στο πλαίσιο της εκστρατείας της κατά της Farc απάγοντάς την μαζί με την συνεργάτιδά της Κλάρα Ρόγιας. Η Μπετανκούρ ασκούσε έντονη κριτική κατά της Farc, κατά την διάρκεια της προεκλογικής της εκστρατείας και επέμενε να ταξιδέψει στην περιοχή της Νότιας Κολομβίας, παρόλο που είχε προειδοποιηθεί από την κυβέρνηση, ότι πρόκειται για αντάρτικη ζώνη.
Η Μπετανκούρ ήταν όμηρος μαζί με άλλα 40 υψηλά ιστάμενα πρόσωπα, τους οποίους οι Farc θα άφηναν ελεύθερους μόνο αν η κυβέρνηση αποφυλάκιζε εκατοντάδες αντάρτες. Ο Κολομβιανός πρόεδρος Αλβάρο Ουρίμπ, αρνήθηκε να διαπραγματευτεί με τους αντάρτες, φοβούμενος περαιτέρω αναστάτωση της χώρας. Η πρώτη απόδειξη ότι ήταν ζωντανή ήρθε 5 μήνες μετά την απαγωγή της με ένα βίντεο, στο οποίο η ίδια παρακαλούσε την κυβέρνηση να την σώσει. Στο βίντεο εμφανιζόταν εμφανώς καταπονημένη και ταλαιπωρημένη, ενώ σε γράμμα προς την μητέρα της λίγες μέρες μετά έγραφε ότι, «έχω καταρρεύσει, δεν έχω πλέον όρεξη για φαγητό και τα μαλλιά μου πέφτουν." Τον Ιανουάριο του 2008, οι αντάρτες ελευθέρωσαν την Κλάρα Ρόγιας και το τέως μέλος του κογκρέσου, την κ. Κονσουέλο Κονσάλες, ενώ τέσσερις ακόμη αιχμάλωτοι αφέθηκαν ελεύθεροι στις 27 Φεβρουαρίου. Η υπόθεση Μπετανκούρ είχε αίσιο τέλος, μιας και η ίδια μαζί με άλλους 14 ομήρους ελευθερώθηκαν με επιτυχία, χάρις σε ένα τέχνασμα των κολομβιακών αρχών. Συγκεκριμένα, στρατιώτες που παρίσταναν τα μέλη μιας φανταστικής μη κυβερνητικής οργάνωσης φιλικά προσκείμενης προς τους αντάρτες των FARC, προσποιήθηκαν ότι θα μετέφεραν με ελικόπτερο τους ομήρους σε στρατόπεδο για να συναντήσουν τον ηγέτη των ανταρτών Αλφόνσο Κάνο. Μετά την απελευθέρωσή της, η Μπετανκούρ είχε δηλώσει: «Θα συνεχίσω να εποφθαλμιώ στην ανάληψη της κολομβιανής προεδρίας»
Η απαγωγή της Sabine DardenneΌπως προείπαμε, οι απαγωγές δεν έχουν πάντα πολιτικά κίνητρα. Αρκετές φορές γίνονται για να ικανοποιήσουν τις αρrωστημένες επιθυμίες των απαγωγέων. Έτσι και η 12χρονη Βέλγα Sabine, απήχθη στον δρόμο για το σχολείο της από τον serial killer Marc Dutroux. Δεν ήταν η μόνη. Άλλες τέσσερεις κοπέλες απήχθησαν, βιάστηκαν και βασανίστηκαν μέχρι θανάτου από τον ψυχοπαθή, μερικούς μήνες πριν. Η κοπέλα έμεινε στο υπόγειο του σπιτιού του απαγωγέα για 80 μέρες. όπου βιάζοταν συστηματικά, αλλά η τύχη ήταν με το μέρος της. Κατάφερε και σώθηκε χάρη στην επ;eμβαση της αστυνομίας, πρoτού ο απαγωγέας σκοτώσει και αυτήν. Η καταδίκη του σε ισόβια ήταν αναμενόμενη, ενώ κατά την διάρκεια της δίκης ο απαγωγέας ομολόγησε ότι έβαζε τις μικρές κοπέλες να συμμετέχουν σε σατανιστικές τελετές για να τις αποπροσανατολίσει... Οι σοκαριστικές τις αναμνήσεις αποτυπώθηκαν στο βιβλίο I Choose to Live το οποίο κυκλοφόρησε λίγο μετά την δική και έγινε ανάρπαστο σε Βέλγιο και Μεγάλη Βρετανία.
Η απαγωγή του Bobby GreenleaseΗ πρώτη απαγωγή και δολοφονία παιδιού που πραγματικά συγκλόνισε την Αμερική ήταν αυτή του 6χρονου Bobby. Τον Σεπτέμβριο του 1953, ένα ζευγάρι ναρκομανών απήγαγαν τον μικρό ενώ πήγαινε στο σχολείο. Τον δολοφόνησαν σχεδόν αμέσως χωρίς να ζητήσουν λύτρα ή οτιδήποτε άλλο μία μέρα αργότερα. Η πρωτοφανής για τα τότε δεδομένα αυτή υπόθεση απαγωγής και δολοφονίας, επηρέασε τόσο πολύ την κοινή γνώμη αλλά και τις αρχές, που θεσπίστηκαν νέοι νόμοι και έγιναν ομοσπονδιακές καταγγελίες. Οι 2 δράστες, ο Carl Austin Hall και η Bonnie Emily Brown Heady εκτελέστηκαν στον θάλαμο αερίων την ίδια χρονιά. Η Heady μάλιστα, ήταν η δεύτερη γυναίκα στις ΗΠΑ από το 1865 , που εκτελέστηκε με θανατική ποινή. Η αμοιβή για τους 2 απαγωγείς είχε φτάσει τα 600.000 δολάρια και ήταν η μεγαλύτερη που καταβλήθηκε μέχρι τότε στην αμερικανική ιστορία. Παρ'όλα αυτά μόνο η μισή δόθηκε στους δικαιούχους, μιας και το υπόλοιπο ποσό εκλάπη από δύο διεφθαρμένους αστυνομικούς.
