Από την αρχή της συζήτησής μας διαπιστώνω ότι μιλά με απλότητα και σαφήνεια κοιτάζοντάς με κατευθείαν στα μάτια. Ίσως να ανήκει σε μια νέα γενιά πολιτικών, σκέφτομαι, ίσως και να είναι η καταγωγή της που έχει διαμορφώσει αυτό το ύφος. Η Όλγα είναι από την Κρήτη και το επίθετό της τα εξηγεί όλα. Κόρη του Γιάννη Κεφαλογιάννη και της ΄Ελενας Βαρδινογιάννη, πρόσφατα παντρεμένη με τον Μάνο Πενθερουδάκη, κάνει τα πρώτα της βήματα στο στίβο της πολιτικής. Αρχικά σύμβουλος του Κώστα Καραμανλή (από το Μάιο του 2004 μέχρι το Σεπτέμβρη του 2006), στη συνέχεια βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας στο Ρέθυμνο (εκλέγεται από το 2007), θα είναι υποψήφια στην Α' εκλογική περιφέρεια της Αθήνας στις επόμενες εκλογές, όποτε κι αν μας προκύψουν. Είχα να της κάνω πολλές ερωτήσεις, όμως η πρώτη αναδύθηκε αυθόρμητα. Πριν τη συναντήσω, διέσχισα τη μισή Αθήνα με τα πόδια, ανάμεσα σε πορείες, απεργούς, αλλά και οπλισμένους αστυνομικούς, μέσα σε μια ατμόσφαιρα που βάραινε όλο και περισσότερο όσο έφτανα κοντά στην πλατεία Συντάγματος. Και η συνομιλία μας ξεκίνησε με ό,τι έμοιαζε να είναι αφόρητα επίκαιρο.
Η πολιτική σήμερα είναι μια δύσκολη υπόθεση, σχεδόν επικίνδυνη. Τι σας κάνει να επιμένετε σ' αυτήν;
Είναι αλήθεια πως το σκηνικό της πολιτικής μας ζωής,
έτσι όπως είναι αυτήν τη στιγμή, είναι αποθαρρυντικό. Όμως δεν μπορούμε
να τα παρατήσουμε και να αφεθούμε στη μοίρα μας. Πρέπει να
προσπαθήσουμε. Συμφωνώ ότι αυτή η προσπάθεια είναι δύσκολη, ότι πρέπει
να πείσουμε τους πολίτες μ' έναν τρόπο διαφορετικό από πριν. Κανείς δεν
μπορεί ν' ακούει πια ωραία και μεγάλα λόγια, που την επομένη δεν είναι
δυνατόν να εφαρμοστούν. Πρέπει να λέμε την αλήθεια.
Είστε παιδί μιας γνωστής πολιτικής οικογένειας. Ήταν αναπόφευκτο να ακολουθήσετε κι εσείς τον ίδιο δρόμο;
Με πλήρη ειλικρίνεια σας απαντώ ότι η ιδέα να ασχοληθώ
με την πολιτική με απωθούσε. Έχοντας ζήσει σε ένα σπίτι πολιτικών, είχα
δει πόσο σκληρή είναι η πολιτική και ήξερα καλά πως οι απογοητεύσεις και
οι δυσκολίες είναι πολύ περισσότερες από τις καλές και ευχάριστες
στιγμές. Ξεκίνησα λοιπόν τη ζωή μου με άλλους στόχους.
Το είδα στο βιογραφικό σας. Ξεκινήσατε μια καριέρα στη Νομική Υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και μάλιστα με επιτυχία.
Κουράστηκα πολύ για να το πετύχω. Φαίνεται όμως πως
συχνά αυτό που μας φοβίζει, αυτό που μας απωθεί, μας ελκύει κιόλας.
Απλώς όταν το αποφασίσεις, οφείλεις να το κάνεις όσο πιο καλά μπορείς.
Ποια ήταν η στιγμή που αποφασίσετε ότι θα μπείτε στην πολιτική; Να υποθέσω όταν εργαστήκατε ως σύμβουλος του Κώστα Καραμανλή;
Η αλήθεια είναι ότι το είχα αποφασίσει λίγο πριν, όταν
δούλευα στις Βριξέλες στη Νομική Υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Εκεί
διαπίστωσα ότι τα κέντρα που λαμβάνονται οι αποφάσεις λειτουργούν
διαφορετικά από τα δικά μας, από τη Βουλή για παράδειγμα. Ένιωσα λοιπόν
ότι η Ελλάδα έχει πολλά να προσφέρει. Τότε, ξεκίνησε την πορεία της και η
κυβέρνηση Καραμανλή και δέχτηκα τη θέση της συμβούλου.
Δεν σας τρόμαξε το μέγεθος της ευθύνης που έχει η πολιτική;
Αυτή ακριβώς η ευθύνη είναι και το κρίσιμο στοιχείο,
αυτό που κρίνει τον πολιτικό. Γι' αυτό και πρέπει να έχεις προετοιμαστεί
σωστά. Και δεν αναφέρομαι μόνο στα πτυχία και στις εμπειρίες, αλλά και
στον εσωτερικό σου κόσμο, στην ψυχή σου.
Υπάρχει μια σοβαρή ένσταση πια για τα παιδιά των πολιτικών που ακολουθούν και αυτά πολιτική καριέρα.
Δεν νομίζω πως οι πολίτες έχουν άδικο όταν θεωρούν ότι
είναι τρεις οικογένειες που κυβερνάνε τον τόπο και που η έδρα τους στη
Βουλή περνάει από τους γονείς στα παιδιά. Όμως δεν μπορεί και κάποιος να
απαγορεύσει σε ένα παιδί πολιτικού ν' ασχοληθεί με την πολιτική αν το
θέλει. Η Βουλή δεν είναι ένα κλειστό κλαμπ και οι περισσότεροι που
συμμετέχουν δεν είναι γόνοι πολιτικών οικογενειών. Σε ό,τι αφορά εμένα,
βάζοντας τώρα υποψηφιότητα στην Α' Αθηνών, δοκιμάζομαι πλέον μόνη μου,
χωρίς να «κληρονομώ» καμία θέση, χωρίς να παίρνω καμία προίκα. Πάντως θα
συμφωνήσω ότι πρέπει να ξεπεράσουμε αυτό το στερεότυπο και να δώσουμε
αξιώματα σε πολίτες που δεν έχουν πολιτικές καταβολές.
Οι δικοί σας πώς αντέδρασαν όταν τους είπατε ότι θα ασχοληθείτε με την πολιτική;
Δεν το ήθελαν καθόλου, επειδή ξέρουν τις δυσκολίες. Κυρίως η μητέρα μου ήταν πολύ αρνητική. Όταν ήμασταν μικρές –είμαστε τρεις αδελφές–
μας έλεγε ότι στη ζωή μας μπορούμε να ασχοληθούμε με τα πάντα εκτός από
την πολιτική. Από τη στιγμή όμως που το επέλεξα, είναι δίπλα μου και με
βοηθάνε όσο μπορούν.
Μεγαλώσατε στο Ρέθυμνο.
Όχι, όχι, αυτό είναι μια παρανόηση. Γεννήθηκα, μεγάλωσα,
πήγα πανεπιστήμιο και ζω στην Αθήνα. Απλώς έχω μια έντονη καταγωγή από
το Ρέθυμνο, επειδή και οι δύο γονείς μου είναι από εκεί. Και φυσικά για
μένα αυτή η πόλη έχει συνδεθεί με τα καλοκαίρια μου, τις γιορτές, αλλά
και τα πρώτα βήματα στην πολιτική.
Βγήκατε δύο φορές βουλευτής εκεί. Πώς ήταν η εμπειρία;
Ήταν μια μεγάλη πρόκληση για μένα, καθώς το Ρέθυμνο έχει
πολλές ιδιαιτερότητες, όπως και ολόκληρη η Κρήτη. Είναι δύσκολο να
πείσεις τον κόσμο εκεί, ιδιαίτερα όταν είσαι γυναίκα. Και αυτά τα
στερεότυπα καλείται η δική μου γενιά να τα ανατρέψει.
Και τώρα ως υποψήφια στην Αθήνα πώς νιώθετε;
Σαν να ξεκινάω πάλι από την αρχή. Εδώ κανένα από τα
οικογενειακά στοιχεία δεν μετράει. Με ξέρουν απλά ως βουλευτή Ρεθύμνης
και ως υπεύθυνη της Νέας Δημοκρατίας στον τομέα του Τουρισμού. Τώρα
μαθαίνουν ότι κατεβαίνω υποψήφια στην Αθήνα.
Η οποία τα τελευταία χρόνια έχει συσσωρεύσει πάρα πολλά προβλήματα.
Για όλους εμάς που έχουμε μεγαλώσει σ' αυτή την πόλη,
όλα είναι διαφορετικά και δυσάρεστα. Η Αθήνα έχει γίνει αφιλόξενη και
για τους κατοίκους της και για τους επισκέπτες της. Ειδικά στις
γειτονιές της, αισθάνεσαι συχνά απειλημένος. Το αίσθημα της ασφάλειας
πρέπει να επιστρέψει και πάλι, αυτό οφείλουμε να είναι η προτεραιότητα
όλων μας. Νομίζω ότι αφήσαμε πάρα πολλά προβλήματα να ξεπεράσουν την
κόκκινη γραμμή. Επειδή δεν τηρήσαμε τους κανόνες, δεν εφαρμόσαμε τους
νόμους.
Και για τους μετανάστες;
Πιστεύω ότι και σ' αυτή την περίπτωση πρέπει να
ακολουθήσουμε τους νόμους. Άλλωστε, οι μετανάστες έγιναν πρόβλημα επειδή
από την αρχή δεν τηρήσαμε τη νομιμότητα και την τάξη.
Ποια είναι η γνώμη σας για τους Atenistas; Πιστεύετε ότι βοηθούν τέτοιες κινήσεις την πόλη;
Μ' αρέσει οτιδήποτε έχει να κάνει με ενεργούς πολίτες,
που από μόνοι τους αποφασίζουν και παρεμβαίνουν στα πράγματα. Γενικά
θεωρώ ότι οι πολίτες πρέπει να είναι ευαισθητοποιημένοι και δραστήριοι.
Εσείς τι αγαπάτε στην Αθήνα;
Ζω στο Λυκαβηττό και έχω συνηθίσει τις βόλτες εκεί, με
θέα όλη την πόλη. Δεν θα είμαι πρωτότυπη αν σας πω για τον πεζόδρομο της
Διονυσίου Αρεοπαγίτου, όπου νιώθεις ότι ο τόπος είναι μαγικός. Προχτές
πήγα στον Εθνικό Κήπο, έπειτα από πολλά χρόνια. Θα μπορούσε βέβαια να
είναι σε καλύτερη κατάσταση, όμως παραμένει μια όμορφη διαδρομή. Επίσης,
ανακάλυψα πρόσφατα το καφέ στο Νομισματικό Μουσείο. Αλλά και οι παλιές
αστικές γειτονιές με τα καταπληκτικά τους κτίρια έχουν το δικό τους
ενδιαφέρον. Όμως και εδώ, όπως και στο ιστορικό κέντρο, πρέπει να γίνουν
πολλές διορθώσεις και να επιστρέψουν η ζωή και η ασφάλεια.
Θα σας ενδιέφερε να αναλάβετε το Υπουργείο Τουρισμού;
Το θεωρώ ένα από τα πιο σημαντικά υπουργεία και νομίζω
ότι μόνο όσοι ασχολούνται με τον τουρισμό καταλαβαίνουν πρωτίστως πόσο
σημαντικός είναι για τον τόπο μας. Και βέβαια για την Αθήνα ο τουρισμός
είναι απαραίτητος, επειδή θα δώσει ξανά ζωή και στα ξενοδοχεία, αλλά και
στις περιοχές γύρω τους.
Αλήθεια, τι θυσιάζει μια γυναίκα για να ακολουθήσει την πολιτική;
Νομίζω καταρχήν την προσωπική της ζωή. Ουσιαστικά δεν ζεις τη ζωή σου για σένα –και αυτό δεν είναι υπερβολή–,
αν θέλεις να κάνεις σωστά τη δουλειά σου. Από την άλλη, επειδή πιστεύω
ότι για όλα χρειάζεται ψυχική ισορροπία, φροντίζω, όποτε μπορώ, να κάνω
πράγματα που μ' ευχαριστούν και με γεμίζουν χαρά, ώστε να μη νιώσω ότι
θυσιάζω κάτι.
Μια γυναίκα μπαίνει στην πολιτική με τη θηλυκή της πλευρά ή μιμείται τον άντρα;
Πιστεύω πως η γυναίκα έχει από τη φύση της δυναμισμό για
να μπορεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της. Και στην εποχή μας
αυτές οι υποχρεώσεις είναι πια περισσότερες, όμως πιστεύω ότι η
γυναικεία πλευρά υπερισχύει τελικά.
Θα αφήνατε την πολιτική για ένα μεγάλο έρωτα;
Για να σας απαντήσω ειλικρινά, κανένας έρωτας δεν μπορεί
να είναι τόσο μεγάλος, ώστε να αφήσεις οποιοδήποτε κομμάτι της ζωής
σου. Και αυτός ο «μεγάλος έρωτας» πρέπει να σ' ερωτευτεί γι' αυτό που
είσαι και όχι γι' αυτό που θέλει να σε κάνει.
Στην Κρήτη η γυναίκα είναι παντοδύναμη. Εσείς έχετε αυτά τα δυναμικά χαρακτηριστικά της;
Όπου και να ρωτήσετε, θα σας πουν ότι δυστυχώς ανήκω κι
εγώ σ' αυτό το πρότυπο. Από αυτή την άποψη, είμαι μια γνήσια Κρητικιά
και μάλιστα κατάγομαι από γυναίκες που ήταν πάντα πολύ δυναμικές, ακόμη
κι όταν τα κοινωνικά πρότυπα της εποχής τους τις ήθελαν στο παρασκήνιο.
Αλλά ακόμη και από εκεί, είχαν τη δύναμη να κινούν τα νήματα.
Αυτό δεν τρομάζει τους άντρες;
Ναι, το έχω βιώσει προσωπικά. Θέλει ειδικού τύπου άντρα
που να μη φοβάται μια δυναμική γυναίκα, αν και πιστεύω πως γενικά οι
άντρες προτιμούν τις γυναίκες χαμηλών τόνων. Ως Κρητικοί βέβαια είμαστε
υπερβολικοί σε όλα. Στα συναισθήματά μας, αλλά και στη φιλοξενία μας.
Κανείς δεν μπορεί να έρθει στην Κρήτη και να μη φύγει με πέντε κιλά
επιπλέον. Και η αλήθεια είναι ότι πάντα θα συμπαρασταθούμε στους δικούς
μας ανθρώπους, υπάρχουν ακόμη η έννοιες της φιλίας και της λεβεντιάς.
Τι θεωρείτε ευχάριστο στη ζωή σας;
Γενικά, θεωρώ ότι η ζωή είναι χαρά. Αυτή είναι η
αυθόρμητη απάντησή μου, χωρίς να ξεχνώ και τις δυσκολίες, τις ανατροπές
ακόμη και τις τραγωδίες της. Γι' αυτό και πρέπει να βάζουμε τα πράγματα
στη θέση τους και να μη στεναχωριόμαστε για τα ασήμαντα. Για μένα είναι
ευχάριστο το ότι μεγάλωσα σε μια ωραία οικογένεια, με αγάπη και το ότι
πέρασα όμορφα παιδικά χρόνια. Μου αρέσει που έχω δύο αδερφές και μας
συνδέει μια τρομερή αγάπη. Μου αρέσει επίσης να ταξιδεύω, να ανακαλύπτω
νέα μέρη, να γνωρίζω ανθρώπους διαφορετικούς από εμένα.
Διάβασα ότι σας άρεσε πολύ η Νέα Υόρκη. Γιατί;
Επειδή είναι ένα μέρος όπου δεν νιώθεις ποτέ ξένος.
Υπάρχουν τα πάντα και μπορείς να κάνεις τα πάντα. Το Σίδνεϊ είναι επίσης
μια πόλη που θα μπορούσα να ζήσω, είναι γεμάτη με χαρούμενους,
ευτυχισμένους ανθρώπους. Όμορφο είναι και το Μπουένος Άιρες, αν και έχει
πολλά προβλήματα. Αυτή που δεν μπόρεσα να καταλάβω ήταν η Σιγκαπούρη.
Περίεργη πόλη...
Πώς βλέπετε τη συνομήλική σας Ελληνίδα;
Είναι πολύ επηρεασμένη από τα δυτικά πρότυπα και έχει
χάσει ένα μεγάλο μέρος της δικής της ταυτότητας. Ακόμη και η μόδα
έρχεται απέξω, ενώ κάποτε τη δημιουργούσαμε εμείς. Δεν μπορώ να ξέρω αν
αυτό είναι καλό ή κακό, απλώς το διαπιστώνω και ξέρω πως δεν έχουμε
διάθεση να επανέλθουμε...
Ποια είναι η σχέση σας με τη μόδα;
Μου αρέσει να ενημερώνομαι, αλλά ακολουθώ τη δική μου αισθητική, δεν συμπαθώ τις ταμπέλες, το κραυγαλέο.
Σε διάφορες φωτογραφίες σάς βλέπω με μαύρα, όπως τώρα. Τα φοράτε συχνά;
Ναι, πολύ συχνά.
Και τα συνδυάζετε..
...με μαύρα (γέλια). Μου αρέσει το μαύρο, με κάνει να νιώθω άνετα.
Είναι και το χρώμα της Κρήτης, νομίζω.
Όταν ήμουν εκεί βουλευτής, είχα πάει στα Ζωνιανά, πριν
γίνουν διάσημα, για να κάνω μια βάφτιση. Εγώ, που φοράω συνήθως μαύρα,
είχα διαλέξει ένα τιρκουάζ φόρεμα. Ήμουν σαν τη μύγα μέσα στο γάλα. Όλοι
φορούσαν μαύρα, ακόμη και η μάνα του μωρού. Τότε το έκανα τάμα: μόνο
μαύρα. Όταν ήρθα στην Αθήνα, ο άντρας μου μού είπε: «Εντάξει, τώρα
μπορείς να διαλέξεις και κάτι έγχρωμο».
Ο σύζυγός σας Μάνος Πενθερουδάκης...
... Φτιάχνει κοσμήματα και χαίρομαι πολύ που δεν
ασχολείται με την πολιτική. Και επειδή είναι και εκείνος υπερδραστήριος,
τα ωράριά μας συμπίπτουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου