Στη μαγεία του παραμυθιού

Υπό την ακριβή έννοιά του το παραμύθι είναι μια σύντομη ή λαϊκή ιστορία που ενσωματώνει το έθος, το οποίο μπορεί να εκφραστεί ρητά στο τέλος του ως αξιωματική αρχή. Συγγενές του μύθου αλλά διαφοροποιημένο εννοιολογικά το παραμύθι είναι εξαρχής μια επινόηση, μια μυθιστοριογραφία, μια φαντασιακή αφήγηση που κάνει μεταφορική χρήση κάποιου ζώου ως κεντρικό χαρακτήρα του ή εισάγει στερεότυπους χαρακτήρες, όπως ο κατεργάρης.


Πολύ συχνά γίνεται ανατρεπτική αλληγορία ενάντια στον φεουδαρχισμό ή την εκάστοτε άρχουσα τάξη, ή μια σύγκρουση του ανθρώπινου με το αόρατο βασίλειο.

Προσωποποιεί και εξατομικεύει διαφορετικά στοιχεία πέρα από τη λογική του χώρου και του χρόνου και επεκτείνεται αδιάκριτα από τον οργανικό στον ανόργανο κόσμο από τον άνθρωπο και τα ζώα στα δέντρα, τα λουλούδια, τις πέτρες, τα ρεύματα και τους ανέμους.

«κόκκινη κλωστή δεμένη,
στην ανέμη τυλιγμένη,
δώς της κλώτσο να γυρίσει,
παραμύθι ν΄ αρχινίσει………

 Είναι η ζωή ένα παραμύθι……?

 Μαγεμένες βασιλοπούλες, γενναίοι πρίγκιπες, μάγισσες και σκουπόξυλα, σκοτεινά κάστρα, γαλάζιες νεράιδες, παιχνιδιάρικα ξωτικά και ξόρκια …..  μνήμες των παιδικών μας χρόνων.

Ήταν τότε που ακούγαμε  για κόσμους πέρα από εμάς, φτιαγμένους για όλους εμάς και αρκούσε ένα απλό κλείσιμο των ματιών για να γίνουμε κομμάτι τους, μέσα στο ζεστό χάδι της γιαγιάς ή της μητέρας …..

Κι αν και μεγαλώνοντας η μαγεία τους χάθηκε… γιατί  διαπιστώσαμε πως οι πρίγκιπες, οι νεράιδες και οι δράκοι δεν βρίσκονται στον κόσμο των θνητών, σίγουρα κανένας  δεν μπορεί να πει ότι "δεν συνεχίζουν να αποτελούν  μέρος της ψυχής μας". Ίσως γιατί το παραμύθι είναι αληθινό, κόντρα στην καθημερινότητα, διεκδικώντας το δικαίωμα στην φαντασία και στη ν φυγή, να είναι παντοτινό…!

Το παραμύθι έχει μια αλήθεια, την  αλήθεια των λίγων ίσως, το «μήνυμα» που άντεξε στο ταξίδι του χρόνου και μεταφέρθηκε από στόμα σε στόμα, μέχρι να καταγραφεί.

 Έχει και μια προσωπική αλήθεια και σημασία , αυτή που δίνει ο καθένας από εμάς….. Όπως και να 'ναι, τα παραμύθια εξακολουθούν να συγκινούν και στις μέρες μας ..( άραγε πόσο ανάγκη έχουν τα παιδιά μας ν' ακούσουν ένα παραμύθι; )παρόλο που ο άνθρωπος προόδευσε κι άλλαξε τις συνθήκες της ζωής του…..

Όμως πιστεύω ότι δεν έχουν αλλάξει οι ψυχικές ανάγκες, με τις προηγούμενες γενιέ από εμάς!
Μέσα στα παραμύθια κρύβονται οι μεγαλύτερες αλήθειες! Παραμύθια.. Βγαλμένα από τη ζωή, το μυαλό, τα όνειρα, την ψυχή και την φαντασία … Πού τελειώνει η πραγματικότητα και πού αρχίζει η φαντασία; Πού τελειώνει το θέλω και πού αρχίζει το πρέπει; Πού ξεκινάει και πού τελειώνει ένα  παραμύθι;
Όλα τα παραμύθια έχουν ένα τέλος ;    Όχι…
 Το παραμύθι έχει σκοπό την ψυχαγωγία, δεν επιβάλλει κάποιο στάνταρ  ή κάποια μορφή δράσης, δεν έχει ούτε τοπικές δεσμεύσεις  ούτε χρονικές … βασίζεται στη αλήθεια του ψέματος. Το παραμύθι έχει θεραπευτική αξία γιατί αναφέρεται στον εσωτερικό μας κόσμο.

 Είναι ένα αποτελεσματικό ηρεμιστικό, που έχει σκοπό να καθησυχάσει, να δώσει ελπίδα, να προσφέρει την υπόσχεση ενός ευτυχισμένου τέλους. Το παραμύθι υποδηλώνει ότι μια  ευτυχισμένη ζωή μπορεί να είναι μέσα στις δυνατότητές μας και δεν εξαρτάται από τις αντιξοότητες ή τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε.

Η ζωή είναι παραμύθι με κακούς λύκους και άσχημους ανθρώπους…πολλές φόρες. Μα έχει και τα μαγικά φίλτρα που δίνουν κουράγιο και ελπίδα…..
Γιατί απλά…
Τα παραμύθια
δεν κρατούν όσο τα διαβάζεις.
Έχουν συνέχεια,
τη συνέχεια που εσύ επιλέγεις να έχουν…….