Αυτοερωτισμός και αυτοϊκανοποίηση: Ένα θέμα ταμπού

Ένα θέμα “καυτό” που σπάνια αντιμετωπίζεται με τη σοβαρότητα που του αναλογεί.

Ένα λεπτό θέμα. Θέμα ταμπού. Ποιον να ρωτήσεις; Ποιος ξέρει να σου δώσει τις σωστές απαντήσεις. Τι είναι ο αυνανισμός; Είναι κακό να αυτοϊκανοποιείσαι;


Γιατί τον έχουμε ενοχοποιήσει τόσο; Ερωτήσεις πολλές και πληροφορίες που μόνο μια ειδικός μπορεί να δώσει. Η σεξολόγος Ελεάνα Ελευθερίου εξηγεί τα πάντα γύρω από τον αυνανισμό...

-Ο αυτοερωτισμός χαρακτηρίζει τις σεξουαλικές συμπεριφορές με τις οποίες το υποκείμενο (το άτομο) εξασφαλίζει ικανοποίηση καταφεύγοντας στο ίδιο του το σώμα, χωρίς δηλαδή να υπάρχει εξωτερικό αντικείμενο (το άλλο άτομο): με αυτή την έννοια ο αυνανισμός θεωρείται αυτοερωτική συμπεριφορά.

-Ειδικότερα δηλαδή πρόκειται για χαρακτηριστικό γνώρισμα των πρώιμων σεξουαλικών συμπεριφορών μέσω των οποίων οι μερικές ενορμήσεις, που συνδέονται με τη λειτουργία οργάνων ή τη διέγερση ερωτογενών ζωνών, επιτυγχάνουν τη λήψη ικανοποίησης χωρίς να χρειάζεται εξωτερικό αντικείμενο και χωρίς αναφορά στην ενοποιημένη σωματική εικόνα ή σε μια πρώτη σκιαγράφηση του εγώ, χαρακτηριστική του ναρκισσισμού (LaplancheandPontalis)

-Ο Φρόυντ δε ορίζει τον αυτοερωτισμό με γνώμονα τη σχέση της ενόρμησης με το αντικείμενό της και καταλήγει: «Η ενόρμηση δεν κατευθύνεται προς άλλα άτομα αλλά ικανοποιείται από το ίδιο το σώμα»…

-Καμία άλλη μορφή σεξουαλικής δραστηριότητας δεν έχει συζητηθεί, δεν έχει καταδικαστεί και παγκοσμίως «χρησιμοποιηθεί» όσο η αυτοϊκανοποίηση. Η έρευνα του Kinsey για την πρόγνωση της αυτοϊκανοποίησης κατέδειξε πως σχεδόν όλοι οι άνδρες και περίπου τα ¾ των γυναικών έχουν αυτοϊκανοποιηθεί κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της ζωής τους…

-Η «αυτοδιέγερση» είναι συχνή κατά τη διάρκεια της νηπιακής και παιδικής ηλικίας, αφού τα παιδιά από 15 έως 19 μηνών αγόρια και κορίτσια ξεκινούν την «αυτοεξερεύνηση» των γεννητικών τους οργάνων και φυσικά από αυτή την πράξη αντλούν ευχαρίστηση. Αυτή λοιπόν η ευχαρίστηση παράλληλα με την επιθυμία για εξερεύνηση και ανακάλυψη του σώματος προκαλούν την ευχαρίστηση από την αυτοικανοποίηση κατά αυτήν την περίοδο, που αν δεν εμποδιστεί από ενοχές και φόβους, θα συνεισφέρει στη συνεχή ευχαρίστηση από τη σεξουαλική διέγερση.

-Με την έναρξη της περιόδου της εφηβείας η έξαρση των σεξουαλικών ορμονών και η ανάπτυξη των δευτερευόντων σεξουαλικών χαρακτηριστικών, η σεξουαλική περίεργεια εντείνεται και η συχνότητα αυτοικανοποίησης αυξάνεται. Ας μην ξεχνάμε πως οι έφηβοι είναι βιολογικά ικανοί για συνουσία και οργασμό όμως συνήθως αποτρέπονται λόγω κοινωνικών και ψυχολογικών παραμέτρων. Οι διπλές δε και συνήθως διαπλεκόμενες πιέσεις να «θεσπίσουν» τη σεξουαλική τους ταυτότητα και να ελέγξουν τις σεξουαλικές τους παρορμήσεις, προκαλεί μια έντονη φυσιολογική σεξουαλική ένταση στους έφηβους που απαιτεί εκτόνωση και η αυτοϊκανοποίηση είναι ένας φυσιολογικός τρόπος να μειωθεί αυτή η σεξουαλική ένταση. Γενικά, τα αγόρια μαθαίνουν να αυνανίζονται για να εκσπερματίσουν, νωρίτερα από τα κορίτσια, και αυνανίζονται και συχνότερα.

-Η διαφορά μεταξύ της ικανοποίησης των εφήβων και των παιδιών είναι η ύπαρξη φαντασιώσεων με θέμα τη σεξουαλική πράξη, ενώ αυτές οι φαντασιώσεις είναι ένα βασικό παρεπόμενο στην ανάπτυξη της σεξουαλικής ταυτότητας. Μέσα στη συγκριτική ασφάλεια της φαντασίας, οι έφηβοι μαθαίνουν να έχουν σεξουαλικό ρόλο ενήλικα, ενώ αυτή η πρακτική του αυτοερωτισμού διατηρείται μέχρι και τα πρώτα χρόνια της ενηλικίωσης όπου συνήθως αντικαθίσταται ή έστω παραγκωνίζεται από την κανονική σεξουαλική πράξη.

-Ο άνδρας την εποχή της εφηβείας θεωρεί δικαίωμα τον αυνανισμό που τον εισάγει στη κοινωνία των ενήλικων μέσα από τα μοντέλα της ανδρικής φιλίας όπου οι νέοι συνήθως αντιγράφουν αυτό που κάνουν οι φίλοι τους και δεν το θεωρούν ντροπή ούτε και έχουν ενοχή για την πρακτική αυτή. Αντίθετα οι ενήλικοι άνδρες θεωρούν πως η πρακτική αυτή είναι προσβλητική και κριτήριο αναποτελεσματικότητας στη κατάκτηση ερωτικών συντρόφων.

-Οι σεξουαλικοί σύντροφοι όμως δεν εγκαταλείπουν ολοκληρωτικά τον αυνανισμό. Ιδίως όταν το σεξ δεν είναι ικανοποιητικό ή δεν είναι εφικτό λόγω κάποιου προβλήματος ή λόγω απουσίας του συντρόφου, συχνά ξανά υιοθετείται η αυνανιστική πρακτική ώστε να οδηγηθεί ο άνδρας ή η γυναίκα στην ικανοποίηση και στη χαλάρωση. Το ίδιο ισχύει και για όποιον ενήλικα δεν έχει σύντροφο μια δεδομένη περίοδο της ζωής του ή δεν καταφεύγει στο περιστασιακό σεξ.

-Οι ηθικές αναστολές δαιμονοποίησαν τον αυνανισμό και τον ενοχοποίησαν ως αιτία πρόκλησης ψυχικών παθήσεων και φτωχής σεξουαλικής ικανότητας. Φυσικά δεν υπήρξε ποτέ επιστημονική τεκμηρίωση για τα παραπάνω, ενώ σήμερα γνωρίζουμε πως αποτελεί ψυχοπαθολογικό σύμπτωμα μόνο όταν αποτελεί καταναγκασμό πέραν της ελεγχόμενης βούλησης του ανθρώπου. Σε αυτές τις περιπτώσεις ο αυνανισμός αποτελεί σύμπτωμα ψυχοσυναισθηματικής όχι όμως επειδή είναι σεξουαλικό αλλά επειδή είναι καταναγκαστικό.

-Επίσης, όταν ο αυνανισμός γίνεται λόγος αποφυγής της ίδιας της σεξουαλικής πράξης αποτελεί εμπόδιο για την ευτυχή και ταυτόχρονη οργασμική λειτουργία των φύλων και η γυναίκα συνήθως αρνείται να τον αποδεχτεί γιατί θεωρεί ότι την υποτιμά και την προσβάλλει, με αποτέλεσμα: την άρνησή της να συμμετέχει και την τιμωρία του άνδρα με ποικίλους τρόπους.

-Η αυτοϊκανοποίηση αποτελεί μια καθολική πτυχή της ψυχοσεξουαλικής ανάπτυξης και στις περισσότερες περιπτώσεις είναι προσαρμοστική. Ως πρακτική σήμερα δεν καταδικάζεται από την επιστημονική κοινότητα όπως στο παρελθόν, αντίθετα μερικές φορές συνίσταται ως πρακτική αντιμετώπισης του άγχους, αφού είναι μία χαλαρωτική πρακτική που βοήθα στην εκτόνωση του στρες και σε ένα πιο ήρεμο ύπνο.

-Ακόμα σε πολλές περιπτώσεις συνίσταται και ως σεξουαλικό παιχνίδι σε ζευγάρια που έχουν δυσκολία στην αποενοχοποίηση των σωμάτων τους και των φαντασιώσεών τους - όταν δηλαδή είναι μέρος του ερωτικού παιχνιδιού που θα εντείνει τον κανονικό οργασμό και την διέγερση των φαντασιώσεων.

http://www.tlife.gr